Ο ηθοποιός Θωμάς Πανδής μιλάει στο Theater Stage για την παράσταση «Πέρσες Shelter» στην οποία πρωταγωνιστεί. Είναι γεννημένος στην Κέρκυρα και απόφοιτος της δραματικής σχολής «Αθηναική Σκηνή» του Μιχάλη Καλαμπόκη. Μας απαντάει για τον θίασο «Καρουζέλ» και για την ενασχόλησή του με τους μικρούς θεατές.
Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση «Πέρσες Shelter». Τι ακριβώς θα δούμε πάνω στη σκηνή;
Η παράσταση είναι μια σύγχρονη εκδοχή της Αρχαίας τραγωδίας των Περσών του Αισχύλου που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πυρηνικό καταφύγιο χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο. Μιλάμε για έναν εφιάλτη που μεταφέρεται στη σκηνή καθώς επίσης και για ένα ιδιαίτερο παιχνίδι υποκριτικής και σκηνοθεσίας. Το κοινό έχει τη δυνατότητα ενώ ακούει το κείμενο των Περσών παράλληλα να παρακολουθεί την υπόθεση ενός άλλου έργου που δεν ειπώνεται, αλλά υπονοείται. Οι δύο υποθέσεις δένουν μοναδικά και σε αυτές παρεμβάλλονται κείμενα των Ίψεν, Σνίτσλερ και Μπύχνερ δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο διάλογο διαχρονικότητας μεταξύ της αρχαίας Ελλάδας, του 18ου και 19ου αιώνα και του σήμερα. Βλέπουμε ένα σύγχρονο πόλεμο με τηλεοπτικές προπαγάνδες, πολιτικά παιχνίδια αλλά κυρίως παρακολουθούμε την πορεία της πνευματικής διαστρέβλωσης των ηρώων λόγω του εγκλεισμού τους. Και αυτό σε μια ατμόσφαιρα όπου το κοινό εντάσσεται μέσα στο καταφύγιο, με εναλλακτικούς φωτισμούς, προβολές και επιβλητικούς ήχους.
Έχετε δουλέψει και στο παρελθόν με τον Μιχάλη Καλαμπόκη και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Μιλήστε μας γι’αυτήν την συνεργασία.
Με τον Μιχάλη Καλαμπόκη συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια, καθώς τελείωσα και την δική του Δραματική Σχολή. Την «Αθηναϊκή Σκηνή». Έχουμε συνεργαστεί σε παραστάσεις, σε παιδικές παραστάσεις του Αριστοφάνη, που έχω την παραγωγή και έχουμε συνεργαστεί και ως συμπαραγωγοί σε παράσταση με μεγάλη επιτυχία όπως «Οι τρελοί της Βαλένθια». Μετά από τόσα χρόνια ο κοινός κώδικας σε καλλιτεχνικό και προσωπικό επίπεδο κάνει τις διαδικασία της συνεργασίας ευχάριστη και δημιουργική. Τον εκτιμώ πολύ ως σκηνοθέτη και ηθοποιό που προτείνει συγκεκριμένη τεχνική και αισθητικό στίγμα και θεωρώ πάντα το αποτέλεσμα ιδανικό.
Πώς προέκυψε η ίδρυση του θιάσου «Καρουζέλ»; Και πόσο δύσκολο είναι να ανταπεξέλθετε στις απαιτήσεις των μικρών θεατών;
Ήταν η ανάγκη μου να μπει το θέατρο από νωρίς στην εκπαίδευση. Τα έργα του Θιάσου Καρουζέλ, ιδίως τα πρώτα, είναι διασκευασμένος Αριστοφάνης από την Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, η οποία έφτιαξε τη βάση μιας μοναδικής συνταγής. Ο Αριστοφάνης δεν διδάσκεται στα σχολεία και θεώρησα πολύ ωραία κίνηση η πρώτη επαφή ενός παιδιού με το θέατρο να είναι μέσα από αυτά τα κείμενα και τις έννοιες και αξίες που θέλουν να περάσουν όπως πχ η Ειρήνη. Επιπλέον, τα έργα είναι σκηνοθετημένα πολύ διαδραστικά, ώστε τα παιδιά να είναι αναπόσπαστο μέρος της ροής της παράστασης. Τα παιδιά σα θεατές δεν είναι τόσο δύσκολα όσο συνηθίζεται να λέγεται. Αρκεί να τους δώσεις αλήθεια και θα στην επιστρέψουν πίσω διπλά. Οι παραστάσεις έτυχαν μεγάλης αποδοχής και εκεί που ξεκίνησα διερευνητικά, μετά από πολλά πλέον χρόνια, έχω εξαιρετικές συνεργασίες με σταθμούς, δήμους, σχολεία, συλλόγους και ιδρύματα της Αττικής αλλά και της περιφέρειας. Τί πιο όμορφο από το αναγνωρίζεται η δουλειά σου από τους εκπαιδευτικούς αλλά και από τα παιδιά που βλέπεις στα μάτια τους τη μαγεία της πρώτης επαφής με τη θεατρική εμπειρία. Πλέον δίνω καθημερινά παραστάσεις από την αρχή της χρονιάς μέχρι τη λήξη της και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή την αποδοχή.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε μία δουλειά στην τηλεόραση και στο θέατρο;
Σίγουρα κοιτάω πρώτα το κείμενο και τους συνεργάτες. Μια δουλειά την φτιάχνουν πρώτα από όλα οι άνθρωποι. Μετά οπωσδήποτε κοιτάω και τον διαθέσιμο χρόνο μου για να μπορέσω να αφοσιωθώ όσο χρειάζεται σε αυτό. Σίγουρα η τελική απόφαση έρχεται με την πρόκληση του ρόλου αλλά και την αναμέτρηση με το έργο που μου προτείνουν. Μου αρέσει να αλλάζω, να μεταμορφώνομαι, να δοκιμάζω, να μη μένω στάσιμος και να μαθαίνω μέσα από νέες συνεργασίες σε διαφορετικά είδη θεάτρου και τηλεοπτικά σενάρια. Αυτός είναι και ο λόγος που θα δει κανείς στο βιογραφικό μου από συμμετοχές σε Αρχαίο Δράμα και Ελισαβετιανά έργα μέχρι σύγχρονες κωμωδίες και τηλεοπτικές παραγωγές. Έτσι και στους ''Πέρσες Shelter", έχω έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο ενός αιχμαλώτου που εξελίσσεται μοναδικά ισορροπώντας ψυχολογικά σε τεντωμένο σκοινί. Μια έρευνα που άξιζε να κάνω και ελπίζω το αποτέλεσμα να ικανοποιεί το κοινό της παράστασης. Εγώ πάντως το απόλαυσα.
Πώς ήταν η εμπειρία του να σκηνοθετείτε για πρώτη φορά;
Σκηνοθέτησα πρώτη φορά την παιδική παράσταση «το καλό πάντα νικάει». Νομίζω ότι το επιχείρησα επειδή είχα την αμέριστη βοήθεια της Μάριον Τσιτσέκα και της Βέρας Μακρομαρίδου, με τις οποίες συγγράψαμε και συμπρωταγωνιστούμε στο έργο. Δύο συνεργάτες που εκτιμώ αφάνταστα και συμπορευόμαστε μοναδικά. Η πολυετής επαφή μου με το παιδικό θέατρο πλέον μου έχει δώσει την πείρα να αναγνωρίζω τις απαιτήσεις, τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των παιδιών. Τις ανάγκες της παραγωγής για την ηλικία που βρίσκονται (εξελικτικά, γνωστικά). Αλλά κυρίως με την καθημερινή επαφή αντιλαμβάνεσαι τί θέλουν, τί δε θέλουν, πόσο θέλουν να συμμετέχουν, πότε να ακούσουν και πότε να εκτονωθούν. Δε θα το τολμούσα αν δεν ένιωθα έτοιμος βάσει των πολλών ''ωρών πτήσης'' που πλέον έχω σε αυτό το είδος και ως ηθοποιός αλλά και ως παραγωγός και οργανωτής, μιας και έχω έρθει σε επαφή με πολλούς εκπαιδευτικούς, παιδαγωγούς και ψυχολόγους.
Τι έχετε κρατήσει από τις σπουδές σας στην Δραματική σχολή «Αθηναϊκή Σκηνή»
Ήταν τα φοιτητικά μου χρόνια και τα πρώτα μου στην Αθήνα, γιατί είμαι από την Κέρκυρα. Τα θυμάμαι με νοσταλγία… πήρα πολλά πράγματα! Γέμισα γνώσεις για το θέατρο, την μουσική και τον χορό. Κρατάω όμως, από όλα αυτά, ότι άρχισα να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και τις δυνατότητες μου. Άνοιξα τα φτερά μου και βρήκα πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες που με πίστεψαν και με έσπρωξαν. Νοιώθω τυχερός επίσης γιατί η σχολή μου έχοντας και Θέατρο μου έδωσε το βήμα από τα φοιτητικά μου χρόνια να συμμετέχω στις επαγγελματικές της παραστάσεις, μια σχέση που κατά καιρούς συνεχίζει ακόμα και σήμερα. Είναι συγκινητικό πλέον σαν αρκετά χρόνια επαγγελματίας να συνυπάρχεις στη σκηνή με καθηγητές σου που σε πίστεψαν. Πολύ βασικό θα αναφέρω για τις σπουδές μου ότι διδάχθηκα θέατρο μέσα από ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτοποριακό για την Ελλάδα πρόγραμμα σπουδών με μαθήματα εξειδικευμένα που δίδασκαν προσωπικότητες τόσο μεγαλύτερης όσο και νεότερης γενιάς.
Έχετε κάποια μακρόπνοα σχέδια σχετικά με την υποκριτική;
Δεν έχω. Όχι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να κάνω αυτό το επάγγελμα όσο αναπνέω. Οπότε εύχομαι και περιμένω τα καλύτερα από αυτό !
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου