Το Theaterstage είδε το συγκλονιστικό θεατρικό έργο του Χιλιανού Άριελ Ντόρφμαν "ο Θάνατος και η κόρη" από τη Θεατρική σκηνή του Αντώνη Αντωνίου και Νατάσας Ασίκη που συνεχίζουν να επιλέγουν και να ανεβάζουν έργα κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού.
Ο συγγραφέας το 1992 πήρε το βραβείο Olivier για το καλύτερο θεατρικό έργο και το 2010 ο Ρομάν Πολάνσκι το μετέφερε στον κινηματογράφο.
Η δράση εκτυλίσσεται στη Χιλή κατά τη διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος του Πινοσέτ.Μετά την κήρυξη της στρατιωτικής χούντας χιλιάδες αριστεροί πολίτες φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, δολοφονήθηκαν αφού βασανίστηκαν με τις πιο άγριες μεθόδους. Η ηρωίδα του Ντόρφμαν Άννα(Ν. Ασίκη) είναι θύμα του καθεστώτος. Τη συνέλαβαν, όταν ήταν φοιτήτρια και υπέστη φοβερά βασανιστήρια και συνεχείς βιασμούς για
να αποκαλύψει,τους συνεργάτες της και συναγωνιστές της εναντίον του καθεστώτος.Γλύτωσε από τις θηριωδίες και τη συναντάμε χρόνια αργότερα μετά την πτώση της δικτατορίας του Πινοσέτ. Είναι πλεον παντρεμένη με το Μιγκέλ(Δ. Κανέλλος) παλιό συναγωνιστή και σύντροφό της, όπου με τη βοήθειά του προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές που άφησε στη ζωή τους η πολιτική περιπέτεια του παρελθόντος.
Την φαινομενικά ήρεμη καθημερινότητα τους διαταράσσει ένα απρόσμενο γεγονός. Ο άντρας της, δικηγόρος πια και πρόσφατο μέλος της επιτροπής διερεύνησης των εγκλημάτων της δικτατορίας φέρνει στο σπίτι έναν επισκέπτη που τον βοήθησε με μια βλάβη του αυτοκινήτου του στη μέση του πουθενά. Στο πρόσωπο του αγνώστου(Αν. Αντωνίου) η Άννα αναγνωρίζει το δήμιό της γιατρό Μιράντα, που τη βασάνιζε και βίαζε στη φυλακή της δικτατορίας και μάλιστα με μουσική υπόκρουση το έργο του Σούμπερτ "Ο θάνατος και η κόρη".Τυφλωμένη από τον πόνο και το μίσος που νιώθει για όσα έχει περάσει, αποφασίζει να δικάσει η ίδια το βασανιστή της επιδιώκοντας να αποδώσει τη δικαιοσύνη που οι δικαστικές αρχές στη χώρα της δεν έχουν ακόμα αποδώσει.
Στη σκηνοθεσία ο έμπειρος πια Αν. Αντωνίου με μια πολύπλευρη ματιά στοχεύει και πετυχαίνει να αναδυθούν οι βαθιά ανθρώπινες ευαισθησίες, τα νοήματα και μηνύματα του κειμένου, αλλά και τα μεγάλα ερωτήματα που προκύπτουν.Έχει το δικαίωμα η πρωταγωνίστρια στο καιρό της δημοκρατίας να ανταποδώσει ότι απάνθρωπο της επιβλήθηκε; Είναι πράξη δικαιοσύνης η εκδίκηση; Είναι λύση η αυτοδικία που υποκαθιστά το κράτος, γιατί αφήνει τους βασανιστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι; Μπορούν τα εφιαλτικά βιώματα να αλλάξουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα;
Καταπληκτικός και στην ερμηνεία του στο ρόλο του βασανιστή γιατρού Μιράντα. Με την ικανότητά του να δημιουργεί συναισθήματα, όπως λίγοι σήμερα , στην αρχή δείχνει συμπαθής και δημιουργεί αμφιβολίες για την ενοχή του. Η απόγνωση , ο πόνος και τελικά η ικεσία είναι εμφανής στις εκφράσεις του προσώπου του, αλλά και στις κινήσεις του γενικά.Η τελική του ομολογία είναι ανακούφιση και λύτρωση ταυτόχρονα.
Εξαιρετική και η ερμηνεία της Ν. Αλίκη στο ρόλο της Άννας.Η αρχική της εμφάνιση στη σκηνή φανερώνει ένα άτομο που ακόμα φοβάται, πονά και δε μπορεί να έχει φυσιολογική ζωή.Οι πληγές του παρελθόντος δεν έχουν κλείσει, άλλωστε και οι εγκληματίες της δικτατορίας κυκλοφορούν ελεύθεροι. Με το που αναγνωρίζει το βασανιστή της στο πρόσωπο του γιατρού Μιράντα το μίσος της φουντώνει.Θέλει να εκδικηθεί, θέλει ο δήμιος της να αποδεχθεί τις φρικαλέες πράξεις του και να ομολογήσει.Έτσι τελικά, θα ηρεμήσει εσωτερικά, θα λυτρωθεί και θα μπορέσει να ακούσει και πάλι την αγαπημένη της μουσική, αυτή που κάποτε κάλυπτε τις φωνές του πόνου των θυμάτων του βασανισμού.
Ο Δ. Κανέλλος, στο ρόλο του Μιγκέλ του άντρα της Άννας, προσέγγισε το ρόλο του με αξιοπρέπεια.Είναι ο τρυφερός σύζυγος, αλλά πρέπει να υποδυθεί τη φωνή της λογικής και τι πρέπει να γίνεται στις δημοκρατικές κοινωνίες και να εξισορροπήσει τα άκρατα συναισθήματα των άλλων δύο χαρακτήρων.
Τα απλά σκηνικά του Ν. Κασαπάκη είναι λειτουργικά και βοηθούν στην εξέλιξη των όσων φοβερών διαδραματίζονται επί σκηνής.Βοηθός σε αυτό και οι εύστοχοι φωτισμοί της Χρ. Θανάσουλα.
Γράφει η Ρεβέκκα Καββαδά
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου