Οι ηθοποιοί Μιχαήλ Πάρτης, Διογένης Γκίκας και Δέσποινα Μπισχινιώτη μιλούν στο Theater Stage για την παράσταση «Αἱ συνέπειαι τῆς παλαιᾶς ἱστορίας», του Γεωργίου Βιζυηνού, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία των Δέσποινα Μπισχινιώτη και Διογένη Γκίκα στο Θέατρο Αλκμήνη.
Αυτήν την εποχή παρουσιάζετε την παράσταση «Αἱ συνέπειαι τῆς παλαιᾶς ἱστορίας». Μιλήστε μας γι’ αυτήν.
Δέσποινα: Η παράσταση βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Γεωργίου Βιζυηνού, η οποία γράφτηκε γύρω στο 1882 και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Εστία» τον Ιανουάριο του 1884. Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας αντλεί την έμπνευσή του από τις εμπειρίες των φοιτητικών του χρόνων στη Γερμανία, τον πρώτο δύσκολο χειμώνα του στο Γκέτινγκεν (1875-1876), όπου σπούδαζε, και την επίσκεψή του στο φρενοκομείο της πόλης τον Αύγουστο του 1876. Στην παράστασή μας, στην οποία αναδεικνύεται η ψυχογραφική διείσδυση του έργου στους χαρακτήρες, η αφήγηση συνδυάζεται με την κίνηση, η πρόζα με την ποίηση και τη μουσική, και ο λόγος εν-γράφεται στο σώμα.
Διογένης: Στο «Αἱ συνέπειαι τῆς παλαιᾶς ἱστορίας», στο οποίο κυριαρχούν τα αυτοβιογραφικά στοιχεία, ένας Έλληνας φοιτητής στη Γοτίγγη της Γερμανίας, που πάσχει από κάποιο «νευρικόν πάθος», επισκέπτεται στο Κλάουσθαλ έναν καλό του φίλο, που υποφέρει από μελαγχολία εξαιτίας ενός έρωτα που δεν εκπληρώθηκε.
Μιχαήλ: Έχω τη χαρά να είμαι μέρος αυτής της όμορφης συνεργασίας και καλλιτεχνικής σύμπραξης. Το «Αἱ συνέπειαι τῆς παλαιᾶς ἱστορίας» είναι μια παράσταση ανασκαλέματος συναισθημάτων και γέννησης πανανθρώπινων ερωτημάτων. Η αναφορά στον έρωτα, στη φιλία, στον αποχωρισμό, στο τέλμα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης προκαλεί σκέψη και περισυλλογή, αντανακλώντας τις καθημερινές μας ανησυχίες. Οι χαρακτήρες του έργου, στα τέλη του 19ου αιώνα, δοκιμάζονται συνεχώς με την τύχη, τις επιλογές τους και τις βαθιές πεποιθήσεις τους για τα «ιδανικά» της μάλλον μη συμφιλιωμένης τους ζωής..
Συστήστε μας τους ρόλους σας στο έργο.
Δέσποινα: Στην παράσταση έχω διάφορους μικρούς ρόλους, αλλά ο βασικός μου ρόλος είναι η Κλάρα, μια γυναίκα που βρίσκεται έγκλειστη σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Η Κλάρα, με την οποία ταυτίζεται ο συγγραφέας, έχει βιώσει πολλών ειδών απώλειες και πένθη, υποφέρει από βαθιά ψυχικά τραύματα και αναζητά το φως μέσα από τις ρωγμές (τις δικές της και των άλλων).
Διογένης: Υποδύομαι τον ιατρό και μέντορα του Γιωργή, κύριο Η, τον οποίον επισκέπτεται για να τον συμβουλεύσει πού πρέπει να πάει προκειμένου να καλυτερεύσει η υγεία του και να θεραπευτεί ο βήχας νευρικής φύσεως που έχει. Υποδύομαι επίσης τον αδελφικό φίλο του Γιωργή, Πασχάλη, τον οποίο συναντάει μετά από χρόνια και ο οποίος βρίσκεται σε βαθιά μελαγχολία λόγω μιας ερωτικής απογοήτευσης.
Μιχαήλ: Υποδύομαι τον Γιωργή (Γ. Βιζυηνό), μια πολύπλευρη και προπάντων ευαίσθητη προσωπικότητα. Ο Βιζυηνός υπήρξε εν μέρει παραγκωνισμένος από τους αθηναϊκούς συγγραφικούς κύκλους, αλλά με περίσσια επιθυμία να ανέλθει πνευματικά και κοινωνικά. Στο έργο λειτουργώ ως συμπαραστάτης και ισορροπιστής στη σχέση μου με τον καλό μου φίλο Πασχάλη. Κίνητρό μου είναι η λογική και η καθαρή σκέψη…
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Δέσποινα: Πολλοί λόγοι με οδήγησαν στο να επιλέξω το συγκεκριμένο έργο του Βιζυηνού για να παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή. Η νουβέλα αυτή ασχολείται με ζητήματα διαχρονικά και πανανθρώπινα, όπως είναι ο ανευόδωτος έρωτας, που έχει τη δύναμη να μας οδηγήσει στα άκρα, καθώς και το τραυματικό βίωμα, που μπορεί να μας καθηλώσει στη θλίψη. Ο κύριος λόγος, όμως, που με ώθησε στη δραματοποίηση και το θεατρικό ανέβασμα του συγκεκριμένου κειμένου ότι σε αυτό ο Βιζυηνός, που κλείνεται δέκα περίπου χρόνια μετά τη συγγραφή του στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, ασχολείται με τις ψυχικές διαταραχές· βάζει μάλιστα στίχους από ένα δικό του ποίημα στο τραγούδι μιας τροφίμου φρενοκομείου, μιας ηρωίδας που είναι ο πλησιέστερος στον ίδιο μυθοπλαστικός του χαρακτήρας. Έτσι, ο συγγραφέας, προσεγγίζοντας τη δαιμονοποιημένη στην εποχή του (και όχι μόνο) ψυχική ασθένεια εκ των έσω, με μεγάλη ευαισθησία και ενσυναίσθηση, αναδεικνύει τη ρευστότητα των ορίων μεταξύ λογικής και παράνοιας και πετυχαίνει τη συγκινητική ταύτιση λογοτεχνίας και ζωής.
Διογένης: Την επιλογή του συγκεκριμένου έργου την έκανε η Δέσποινα. Την εμπιστεύτηκα για ακόμα μία φορά με κλειστά μάτια. Είναι ένα έργο που, πέρα από την ωδή στον (ανεκπλήρωτο) έρωτα, απενοχοποιεί τις ψυχικές νόσους. Για εμάς ήταν κύριο μέλημα να σταθούμε σε αυτό και να το αναδείξουμε.
Μιχαήλ: Πολλοί λόγοι με οδήγησαν να δεχτώ να συμμετάσχω στο ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου.. Η ιδιαιτερότητα του έργου.. η ιδιαιτερότητα του συγγραφέα, η γλώσσα, μέσω της οποίας αναδύονται ανοίκειοι κόσμοι, αλλά ο πιο σημαντικός είναι οι συνεργάτες μου και οι στόχοι που έχουμε θέσει εξαρχής. Ο σεβασμός μεταξύ μας και η αφοσίωση στην παράσταση μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε το έργο ακόμη περισσότερο.
Δέσποινα, αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες στη θεατρική διασκευή της νουβέλας του Γεωργίου Βιζυηνού;
Δέσποινα: Η δυσκολία που αντιμετώπισα διασκευάζοντας για τη θεατρική σκηνή τη νουβέλα του Βιζυηνού έγκειτο στη μετατροπή ενός αμιγώς αφηγηματικού μέρους του κειμένου σε διαλογικό.
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο έρωτας στην προσωπική σας ζωή;
Δέσποινα: Ο έρωτας είναι για μένα πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.
Διογένης: Ο έρωτας, το φλερτ, ένα απλό κοίταγμα στον δρόμο ή ένα χαμόγελο παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή όλων. Άλλοτε σε οδηγεί σε ευχάριστα μονοπάτια κι άλλοτε σε συναισθηματικές φουρτούνες. Στο επάγγελμά μας όμως αυτά είναι μνήμες που ανά πάσα στιγμή μπορούμε να ανασύρουμε και να αναπαραγάγουμε επί σκηνής.
Μιχαήλ: Ο Έρωτας είναι μια παντοτινά εξελισσόμενη επανάσταση. Είναι γονιδιακής φύσεως αναπληρωτής της σάρκας και του νου. Όσο υποτάσσεσαι σε αυτόν με μεγαλοπρέπεια.. άλλο τόσο τον αναγκάζεις να σου δίνει αυτό που έχει. Τρέφομαι από αυτόν με χαρά.
Πώς προέκυψε η μεταξύ σας συνεργασία;
Δέσποινα: Με τον Διογένη Γκίκα γνωριστήκαμε στη δραματική σχολή, γίναμε κολλητοί φίλοι και έχουμε συνεργαστεί σε άλλες δύο παραστάσεις. Με τον Μιχαήλ Πάρτη συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά και εύχομαι να υπάρξει και συνέχεια.
Διογένης: Με τη Δέσποινα έχω τη χαρά να γνωρίζομαι, να δημιουργώ και να συνεργάζομαι από τα χρόνια της δραματικής σχολής. Αποτελεί για εμένα το καλλιτεχνικό μου ταίρι και πηγή έμπνευσης, λόγο να αναμετριέμαι κάθε φορά με κάτι νέο και πολύπλοκο και να ωριμάζω δίπλα της υποκριτικά. Με τον Μιχαήλ γνωριστήκαμε και συνεργαστήκαμε με αφορμή το ανέβασμα του έργου αυτού και είναι μεγάλη μου χαρά να μοιράζομαι τη σκηνή με μια τόσο ήρεμη δύναμη.
Μιχαήλ: Προέκυψε.. Ήθελα πολύ να κατανοήσω αυτό το κείμενο, να αναμετρηθώ, να συνομιλήσω μαζί του και να μοιραστώ τις αληθινές – καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Θεωρώ τη συνεργασία μας πάνω απ’ όλα ανθρώπινο μοίρασμα και γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενος.
Έχετε κάνει κάποιες σκέψεις για την επόμενη θεατρική σεζόν;
Δέσποινα: Υπάρχουν πολλά σχέδια, αλλά το μόνο που είναι ανακοινώσιμο προς το παρόν είναι η συνέχεια μιας μουσικοθεατρικής παράστασης στην οποία συμμετέχω.
Διογένης: Υπάρχουν κάποιες πρώτες συζητήσεις, αλλά προς το παρόν προτεραιότητά μας είναι οι παραστάσεις μας στο θέατρο Αλκμήνη.
Μιχαήλ: Προς το παρόν μένω εστιασμένος στην παράστασή μας.. Σίγουρα έχω κάποια σχέδια που θέλω υλοποιήσω και τα επεξεργάζομαι στο μυαλό μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου