Το έργο του Εμμανουέλ Νταρλέ, «Le Mardi à Monoprix» («Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ»), κέρδισε το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2011, το βραβείο Herald Archangel Award και ήταν υποψήφιο δύο φορές στα Βραβεία Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας (2010, 2011).
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε το 2011-12 στο «Από Μηχανής Θέατρο» με τον Φαίδωνα Καστρή, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και τιμήθηκε με: Το «Βραβείο Ερμηνείας Κοινού 2011» της Athens Voice, το «Βραβείο Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας, Σκηνικού στα πρώτα Gay Awards 2012 και 5 υποψηφιότητες Βραβείων Κοινού Αθηνοράματος 2012 (παράσταση, ερμηνεία, σκηνοθεσία, μουσική, κοστούμι).
Η Μαρί-Πιέρ “αυτή καθευατή” παρ’ όλες τις ταλαιπωρίες της βρήκε τον δρόμο της στο Show What ? στην Πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι, έναν χώρο φιλόξενο και απόλυτα κατάλληλο για να διηγηθεί τις Τρίτες που περνά με τον πατέρα της Αντρέ. Κάθε Δευτερότριτο στις 21.15 τον επισκέπτεται, τον φροντίζει, του μαγειρεύει, του φροντίζει το σπίτι και πάνε μαζί στο Σούπερ Μάρκετ για τις εβδομαδιαίες προμήθειες.
Ο Φαίδων Καστρής δέκα χρόνια μετά την πρώτη συνάντηση του με τη Μαρί Πιερ και τον πατέρα της Αντρέ, επανέρχεται πλουσιότερος βιωματικά να δώσει πάλι πνοή σε αυτή την τόσο ευαίσθητη ηρωίδα, που θα μπορούσε να είναι η ηρωίδα της διπλανής πόρτας.
Ο Ζαν Πιερ είχε χρόνια να επιστρέψει στη γειτονιά των παιδικών του χρόνων. Είχε βέβαια πολλές αναστολές επειδή είχε επιλέξει να μετονομαστεί σε Μαρί Πιερ και να συνεχίσει τη ζωή του ως γυναίκα. Μετά τον θάνατο της μητέρας της η Μαρί Πιέρ, ένιωσε την υποχρέωση στον πατέρα, που ποτέ δεν είχε αποδεχτεί την επιλογή της να είναι γυναίκα. Κάθε Τρίτη αποφάσισε να τον φροντίζει και να του κρατά παρέα για μιαν ολόκληρη μέρα.
Ο Φαίδων Καστρής, θέλοντας να δείξει το αδιέξοδο στο οποίο η κοινωνία έχει οδηγήσει το άτομο, που απλά αναζητά την φύση του και θέλει να ζήσει συμβατά με αυτή, αναπαριστά τη ζωή αυτής της γυναίκας, το ύφος, τη φωνή του πατέρα που δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι ο γιος του έγινε γυναίκα, τα βλέμματα στο σούπερ μάρκετ των γνωστών από τη γειτονιά πελατών, των γειτόνων τα σχόλια, το γεμάτο δηλητήριο βλέμμα και λόγια τους, τα σφιχτά χείλη τους.
Η Μαρί Πιερ απομακρύνθηκε από το οικείο περιβάλλον της, όταν κατάλαβε ότι έπρεπε να ακολουθήσει «την αυτή καθεαυτή φύση της» για να γλιτώσει την κατακραυγή και να προστατεύσει και τους γονείς της από αυτή. Πρόκειται για ανώριμη, ζηλόφθονη, σεξιστική, φοβική κοινωνία, με νοοτροπία Ιαβέρη έτοιμη να κατακερματίσει οποιαδήποτε προσωπικότητα που δεν ταυτίζεται με εκείνη και βέβαια το καταφέρνει. Κοινωνική ευθύνη που κανείς δεν αναλαμβάνει και αυτό μένει ατιμώρητο. Το τραγούδι που εισάγει την παράσταση και που ακούγεται κάθε τόσο Gigi L'amoroso από την Dalida, περιγράφει την περιπέτεια ενός όμορφου νεαρού που έφυγε από τη γειτονιά του στην Αμερική να αναζητήσει την τύχη του και που όταν γύρισε τίποτα δεν ήταν όπως πριν.
Η Μαρί Πιέρ, ευαίσθητη, με υψηλό αίσθημα χρέους, θεωρεί υποχρέωσή της να περιποιείται τον χήρο πατέρα της και παράλληλα ανομολόγητα να διεκδικήσει τον χώρο της στο οικείο περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε και στο οποίο νιώθει σίγουρα ασφάλεια και αποζητά την αποδοχή του. Τίποτα όμως δεν είναι όπως νόμιζε. Πάντα θα πρέπει να φεύγει και να κάνει τη δική της «σκοτεινή» ζωή, που πάντα έχει ένα αβέβαιο και ριψοκίνδυνο τέλος.
Η συμπεριφορά του πατέρα της, όσο κι αν δείχνει να την αντιπαρέρχεται, ωστόσο την πληγώνει γιατί δεν έχει την αποδοχή του. Σκληρός άνθρωπος ο Αντρέ, την επιπλήττει και συνεχώς περιμένει να ξαναγυρίσει ο γιος του και όχι αυτό το τέρας που αντικρίζει κάθε Τρίτη. Νιώθει εγκλωβισμένη και συνεχώς επανέρχεται, σαν τη μύγα που χτυπά στο τζάμι, ενώ ο Αντρέ επαναλαμβάνει την ίδια απαξιωτική αντιμετώπιση και εν τέλει δεν δείχνει να την έχει και τόσο ανάγκη.
Το έργο μια πραγματική ανατομία στην ψυχολογία της ηρωίδας. Μια μεγάλη αγιάτρευτη πληγή αυτή της αποδοχής από το άμεσο περιβάλλον.
Ο Φαίδων Καστρής κινείται μέσα στο χώρο του μπαρ και μαζί του και η Μαρί Πιέρ. Κοιτάζει τους θεατές στα μάτια σαν να τους προσκαλεί δε έναν βαθύ προβληματισμό για την κάθε μικρή ή μεγάλη κατακραυγή. Περιφέρει την λεπτή και προσεγμένη της παρουσία και αυτό από μόνο του αποτελεί μομφή για κάθε λοιδορία. Παρ΄όλα αυτά η Μαρί Πιέρ θα παραμείνει πιστή στο εσωτερικό της καθήκον απέναντι στο γονιό της μέχρι την τελευταία εκείνη Τρίτη. Θα ξεπερνά τα υπονοούμενα και τις υποτιμήσεις και θα παραμένει άοκνος φροντιστής του δημίου της.
Ένας μεγάλος ηθοποιός, ο Φαίδων Καστρής , με εκλεπτυσμένη και ιδιαίτερα ψαγμένη τεχνική, πάνω σε ένα ευαίσθητο και διαχρονικό κείμενο.
Γράφει η Μαρία Μαρή
Θεατρολόγος
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου