Είδαμε την "Αντιγόνη" του Θέμη Μουμουλίδη στο Ηρώδειο

 O Θέμης Μουμουλίδης έχει ανεβάσει την «Αντιγόνη» άλλες τέσσερις φορές (2015, 2016, 2020, 2021). Αυτή τη φορά επιστρατεύει τη μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή, επιχειρώντας δραστική δραματουργική παρέμβαση στο έργο.  

Στα αρνητικά της παράστασης εγγράφεται αυτή η σύνθεση από το πρωτότυπο κείμενο του Σοφοκλή και από εμβόλιμα αποσπάσματα από τον «Φάουστ» του Γκαίτε, από την Παλαιά Διαθήκη και από άλλα κείμενα. 

Επίσης ελάχιστα λειτουργικό ήταν το «επιχειρησιακό» σκηνικό της Μικαέλας Λιακατά με το μη αξιοποιημένο νεκροτομείο, μονότονη και κατά σημεία ενοχλητική ήταν η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου και χωρίς νοηματική συνέπεια ήταν η κινησιολογία της Πατρίσιας Απέργη. 

Η αλαζονεία του Κρέοντα κορυφώνεται σταδιακά και η παράσταση τείνει να αποκτήσει ρυθμό, όταν ο Κομμός της κυρίας Παπαληγούρα την απορρυθμίζει εκ νέου. 

Γενικά θα χαρακτήριζα μέτριες τις ερμηνείες της Λένας Παπαληγούρα στον ρόλο της Αντιγόνης και της Ιφιγένειας Καραμήτρου στον ρόλο του Τειρεσία.

Στα θετικά της παράστασης εντάσσεται η έμφυλη διάσταση που δίνεται στη σύγκρουση Κρέοντα/Αντιγόνης: η φωνή της εξουσίας ακούγεται ως απόλυτα σεξιστική φωνή των ανδρών εις βάρος των γυναικών. 

Σαφής είναι η δήλωση της παράστασης του κύριου Μουμουλίδη: ο άνθρωπος είτε αρνείται είτε αδυνατεί να ακολουθήσει το ένστικτό του, την πηγαία του αντίληψη περί Δικαίου, τη θνητότητά του, και αυτό συνιστά Ύβριν. Ικανοποιητικός ο Μελέτης Ηλίας στον ρόλο του Κρέοντα, όμως με πολύ αμήχανο τον οδυρμό του τέλους.

Επίσης επαρκής και ευαίσθητη η ερμηνεία της Ισμήνης από τη Λίλα Μπακλέση. Ζωντανή, σφύζουσα ερμηνεία του Αίμονα από τον Γιώργο Νούση και ξεχωριστή η παρουσία του Θανάση Δόβρη στον ρόλο του Κορυφαίου (πρώτου πολίτη). Ο Μιχάλης Οικονόμου ως Φύλακας κερδίζει τους περισσότερους ερμηνευτικούς πόντους της παράστασης.

Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου