Είδαμε την παράσταση "Οι παίκτες" στο Θέατρο Κιβωτός.

 

Οι παίκτες είναι ένα έργο γραμμένο το 1836 από τον Ουκρανό συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ. Σε ένα πανδοχείο της επαρχιακής Ρωσίας καταφτάνει ένας χαρτοπαίκτης έχοντας την ψευδαίσθηση πως είναι ιδανικά προετοιμασμένος ώστε να καταστρέψει οικονομικά τους συμπαίκτες του. Εκεί γνωρίζει δύο θαμώνες επίσης τζογαδόρους και χαρτοκλέφτες. Οι τρείς ραδιούργοι άντρες θα προσπαθήσουν να στήσουν μία μεγάλη πλεκτάνη ώστε να αποσπάσουν χρήματα από έναν πλούσιο γαιοκτήμονα. Έτσι οι παίκτες παρασέρνονται σε ένα παιχνίδι κωμικοτραγικών καταστάσεων γεμάτες αγωνία, πάθος και ματαιοδοξία.

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης είναι ένας άντρας παθιασμένος με τον τζόγο σε σημείο να έχει αποκτήσει ερωτική σχέση με τις τράπουλες του. Στερείται τα πάντα για την ευχαρίστηση του παιχνιδιού με μοναδικό σκοπό την εξαπάτηση των πάντων με αποτέλεσμα το κέρδος. Στην έναρξη της παράστασης φωνάζει στο κοινό την επιθυμία του να "γδύσει" τους συμπαίκτες του δίνοντας την εντύπωση του ακμαίου και τολμηρού άντρα που τίποτα δεν τον σταματά. Αποδίδει με αποτελεσματικότητα έναν αγύρτη ο οποίος από θύτης μετατρέπεται σε θύμα.

Ο Γιάννης Νιάρρος καταφέρνει να δημιουργήσει έναν εκκεντρικό χαρακτήρα με κωμική ιδιοσυγκρασία. Με γρήγορες εναλλαγές των συναισθημάτων και της διάθεσης λειτουργεί ως συντονιστής της κομπίνας που έχουν οργανώσει και κατορθώνει απτόητος να επιτύχει κάθε στόχο του. Με περιπαικτικό πνεύμα και υποκριτική ευελιξία επισημαίνει την ευστροφία ενός απατεώνα.

Ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος πλάθει μια φιγούρα η οποία αναπτύσσεται με σταθερές και μελετημένες κινήσεις. Έχοντας κι εκείνος μέσα του το μικρόβιο της παθολογικής χαρτοπαιξίας έχει εθιστική συμπεριφορά στο τζόγο αλλά κυρίως στις απάτες εναντίον των συμπαικτών του.Στηρίζει το σκηνικό οικοδόμημα με ζωντάνια και διαπρέπει ως χαρτοκλέφτης.

Ο Ηλίας Μουλάς αναπτύσσει ένα αγνό άτομο με παιδική αφέλεια και αυθορμητισμό. Υπερκινητικός,με ιδιαίτερα χιουμοριστικές αντιδράσεις γίνεται κι εκείνος το θύμα των περιστάσεων. Με μία έντονη και διασκεδαστική παρουσία κερδίζει αμέσως τον ενθουσιασμό του κοινού!

Ο εξαιρετικός Γιώργος Μπουκαούρης,με τη συνδρομή του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη, παίζοντας ζωντανά πάνω στη σκηνή συντονίζεται απόλυτα με τους ηθοποιούς δίνοντας,εκτός από τον συνολικό ρυθμό, και ήχο στην κάθε κίνησή τους. 

Ο Γιώργος Τζαβάρας υποδύεται τον υπηρέτη και με ελευθερία κινήσεων στο σκηνικό χώρο ενδυναμώνει το κεφάτο κλίμα. Εκτός από το ρόλο του συνεισφέρει θετικά και με την παρέμβαση του στο μουσικό τμήμα της παράστασης.

Ο Χρήστος Στέργιογλου παρά τον περιορισμένο ρόλο του ως guest της παράστασης καταφέρνει με την εμπειρία του να αφήσει το δικό του στίγμα.

Ο Γιώργος Κουτλής δίνοντας έμφαση στη δυναμικότητα των ηθοποιών δομεί μια παράσταση φρέσκια και με παιγνιώδη διάθεση. Με τη σκηνοθεσία,τη διασκευή και τη μετάφρασή του αλλά και τη δραματουργική επεξεργασία του Βασίλη Μαγουλιώτη πλάθει πάνω στη σκηνή μια ατμόσφαιρα του υποκόσμου και των τσαρλατάνων.

Οι ικανότητες των ηθοποιών διευκολύνουν τη χορογραφία του Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου η οποία απογειώνει την παράσταση.Τα σκηνικά της Άρτεμις Φλέσσα παραπέμπουν ξεκάθαρα σε επαρχιακό πανδοχείο με τη σκηνοθεσία να τα αξιοποιεί από άκρη σε άκρη.Τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη είναι απόλυτα εναρμονισμένα με το σκηνοθετικό στυλ.

Μία παράσταση με ενιαίο ύφος στα όρια της υπερβολής με καλοδουλεμένες λεπτομέρειες και πολλές ανατροπές. Οι ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα με τη νοοτροπία της πλεκτάνης και του εύκολου κέρδους να επισκιάζει τα πάντα.

Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου

Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ