Η αγαπημένη συγγραφέας Ρένα Ρώσση Ζαΐρη μιλάει στο Theater Stage για το νέο της βιβλίο "Ολίβια" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Πείτε μας δύο λόγια για το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Ολίβια».
Η Ολίβια, η υπαστυνόμος, ήταν ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες στο βιβλίο μου, «Τιρκουάζ», εκδόσεις Ψυχογιός, 2020, αυτούς που εμφανίζονται λίγο για να επηρεάσουν την πλοκή. Κι όσο περισσότερο τη «χρησιμοποιούσα», τόσο πιο πολύ κέρδιζε τον θαυμασμό μου. Φαινόταν ευφυής, δυναμική και ταυτόχρονα ευάλωτη. Υπεύθυνη, γεμάτη αυτοπεποίθηση, με άριστες επικοινωνιακές δεξιότητες, είχε μάθει να θέτει από την αρχή τα όριά της. Το επάγγελμα που είχε διαλέξει ήταν δύσκολο, απαιτητικό. Το είχε επιλέξει συνειδητά όμως, γιατί μεγάλωσε μαζί του, έμαθε να το αγαπάει.
Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως δε μπορούσα να σταματήσω να γράφω για εκείνη, πως θα ήταν η βασική ηρωίδα του επόμενου μυθιστορήματός μου.
Και κάπως έτσι γεννήθηκε η «Ολίβια».
Μικρούλα ήταν όταν οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον πατέρα της, τον έκλεισαν στη φυλακή. Ένας απ’ αυτούς τη λυπήθηκε. Και την υιοθέτησε. Για χάρη του έγινε κι εκείνη αστυνομικός.
Στα μάτια του Αντώνη συνάντησε τον έρωτα. Τον δυνατό, τον σαρωτικό. Ώσπου ήρθε αντιμέτωπη με τα κρυμμένα μυστικά της ζωής της αλλά και με την Ελεάνα και την εκδικητική της μανία. Και τότε ήταν που την κατηγόρησαν για ανθρωποκτονία!
Η Ολίβια είναι μια γυναίκα που έχει βιώσει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις στη ζωή της. Πως μπήκατε στην ψυχοσύνθεση ενός τέτοιου ανθρώπου;
Η Ολίβια είναι μια ηρωίδα που αγάπησα, κρατάει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Με συνάρπασαν τα αντιφατικά στοιχεία της προσωπικότητάς της, ο κοινωνικός της ρόλος. Ακτινοβολεί δυναμισμό αυτή η κοπέλα και δεν είναι μόνο εμφανίσιμη εξωτερικά, η ομορφιά της ψυχής της είναι ολοφάνερη. Ξέρει, όπως όλοι μας, πως τα ψυχικά τραύματα δεν επουλώνονται αν τα αγνοήσουμε. Απλά γιγαντώνονται ολοένα. Είναι μια ηρωίδα που βαδίζει συνειδητά στα χνάρια του στόχου του βιβλίου μου. Κάποια στιγμή μεταμορφώνεται σε άγγελο δικαιοσύνης, σαν κι εκείνον τον μικρούλη άγγελο-τατουάζ που χαράζει στο μπράτσο της. Ώσπου έτσι αναπάντεχα τα χρώματα στον καμβά της ζωής της ανακατεύονται κι έρχεται αντιμέτωπη με τον άλλο της εαυτό.
Πάλεψα να γίνω ένα μαζί της, βούτηξα στο παρελθόν της, συμμερίστηκα τα εμπόδια στο διάβα της, προσπάθησα να ανακαλύψω τα κρυμμένα μυστικά της ζωής της. Και φυσικά ήρθα αντιμέτωπη με τα συναισθήματα, τις εμπειρίες, τις αναμνήσεις μου, που έγιναν ένα με αυτά της Ολίβιας.
Με βοήθησε το γεγονός πως μεγάλωσα κι εγώ χωρίς τη μητέρα μου, όπως κι εκείνη. Με λίγα λόγια έχωσα βαθιά το μαχαίρι στις πληγές της καρδιάς μου, αγωνίστηκα παρέα της, παρέα και με τους αναγνώστες μου να απαντήσω σε πολύτιμα ερωτήματα ζωής.
Πιστεύω πως ο συγγραφέας, θέλοντας και μη, αποκαλύπτεται γράφοντας.
Είναι δύσκολο, αλλά και τόσο λυτρωτικό ταυτόχρονα.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο διαβάζετε συχνά;
Όλα τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, του αγαπημένου μου συγγραφέα. Αποτελούν για μένα καταφύγιο που με οδηγεί από το σκοτάδι στο φως, λύνει απορίες ζωής. Τα διαβάζω ξανά και ξανά, με λαχτάρα. Ιδιαίτερα την «Ασκητική» και τον «Καπετάν Μιχάλη».
Πιστεύετε είναι πιο απαιτητικό το παιδικό αναγνωστικό κοινό;
Τα παιδιά είναι απίστευτα αυστηροί κριτές. Αν ένα βιβλίο δεν τα συναρπάσει στα πρώτα πέντε λεπτά, χασμουριούνται, βαριούνται, σηκώνονται από την παρέα, φεύγουν. Το παιδί δε θα χαμογελάσει με συγκατάβαση όπως κάνουν οι ενήλικοι αναγνώστες, ακόμα κι αν δεν τους αρέσει ένα βιβλίο. Δεν μπορεί να υποκριθεί, όπως ένας μεγάλος. Τα παιδιά είναι αληθινά. Γι’ αυτό και τα λατρεύω. Παιδί σημαίνει αλήθεια.
Και συχνά, για να μην πω πάντα, όταν γράφω ένα παιδικό βιβλίο, το διαβάζω πρώτα στα παιδιά, ακούω τη γνώμη τους, τη σέβομαι. Είναι οι πρώτοι αυστηροί μου κριτές. Τρελαίνονται να με διορθώνουν!
Όταν όμως ένα παραμύθι αρέσει στο παιδί, τότε βουτάει σε μια άλλη διάσταση. Κοιτάζει αυτόν που του το διαβάζει, αλλά βρίσκεται αλλού. Γίνεται ένα με τη μαγεία. Το ταξίδι είναι τόσο συναρπαστικό που μένει στην κυριολεξία με «ανοιχτό το στόμα». Κι αυτό είναι για μένα είναι μοναδικό.
Γράφετε κάτι νέο αυτή την περίοδο;
Το καινούργιο μυθιστόρημά μου θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός, στις 5 Μάϊου. Ονομάζεται «Αλμύρα» και διαπραγματεύεται τη σχέση μητέρας κόρης, την πάλη ανάμεσα στο χτες και το σήμερα, πλαισιωμένο από μια «μυστηριακή» ατμόσφαιρα. Είναι πλημμυρισμένο με την αρχέγονη ομορφιά της Μάνης κι άλλων πολλών πόλεων της Ελλάδας και του εξωτερικού, γεμάτο με ήρωες που παλεύουν με τα πάθη και τα λάθη τους. Στο μεταξύ έχω βουτήξει στο μυθιστόρημα του 2023. Η γραφή είναι η ανάσα μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να γράφω.
Επιμέλεια Μαρία Κωνσταντακοπούλου
Δείτε πληροφορίες για το βιβλίο εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου