Πες μας δύο λόγια για την παράσταση «Ο Υπέροχος Γκατσμπυ» στην οποία πρωταγωνιστείς.
Πάρτι. Πλούτος. Αυτά δεν είναι δυο λόγια, είναι δυο λέξεις. Σαν πυροτέχνημα. Αυτό ακριβώς που είναι και η παράσταση. Ένα ολόχρυσο πυροτέχνημα. Σκάει ανύποπτα για μια στιγμή, ακόμα κι αν το περιμένεις, σου τραβάει την προσοχή και μετά χάνεται.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση;
Ο Νικ Κάραγουεϊ. Κατά το μυθιστόρημα ο Νικ μας αφηγείται όλη την ιστορία και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου για τον εαυτό του, είναι ο πιο ηθικός άνθρωπος που έχει γνωρίσει. Τουλάχιστον αυτό αναφέρει στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου. Όχι, όμως, και στα τελευταία.
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Ειλικρινά το ότι είχα να καταπιαστώ με το θέατρο περίπου τρία χρόνια. Και η πρόταση του Αλέξιου Κοτσώρη φυσικά που τον ευχαριστώ πολύ. Από πλευράς μου είχα σταματήσει το θέατρο λίγο πριν συμβεί αυτό το παγκόσμιο γεγονός που μας συγκλόνισε όλους. Όχι το ίδιο, σίγουρα όχι. Αλλά μας συγκλόνισε. Όπως και τους ήρωες του έργου τους έχει συγκλονίσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος που έχει παρέλθει.
Ο Γκάτσμπυ κάνει τα πάντα ώστε να ξανασμίξει με τον παλιό του έρωτα. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;
Για εμένα ο έρωτας είναι η παγίδα που στήνει η συντροφικότητα. Και είναι παγίδα ακριβώς επειδή σε κάνει άλλον άνθρωπο αν πέσεις σ’ αυτήν. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Είναι τόσο ευάλωτη η κατάσταση της συντροφικότητας που πρέπει να είναι σίγουρη ότι μπορείς να αντέξεις να χάσεις ό, τι ξέρεις για να βρεθείς με τον άλλον.
Έχεις κάποιο αγαπημένο θεατρικό έργο;
Ναι. Ο Χάρι Πότερ και Το Καταραμένο Παιδί. Και εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να το δω και σαν παράσταση, πέραν του να διαβάζω μόνο το σενάριο του. Είναι βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιστορία η οποία είναι γραμμένη από την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, τον Τζακ Θορν και τον Τζον Τίφανι. Βρισκόμαστε δεκαεννιά χρόνια μετά το τέλος της γνωστής ιστορίας. Όχι, όμως, και το τέλος αυτού του μαγικού κόσμου.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε επηρέασε καλλιτεχνικά ώστε να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια κλίση στα καλλιτεχνικά. Και λέω καλλιτεχνικά επειδή η υποκριτική ήταν ένα μέρος αυτού. Υπάρχει, λοιπόν, ένας άνθρωπος που με βοήθησε πολύ να εξελίξω την υποκριτική μου και αυτήν δεν είναι άλλη από την καθηγήτρια μου την Ελένη Μακίσογλου. Την αγαπώ και την ευχαριστώ.
Μετά τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ» έχετε κάτι άλλο στα σκαριά;
Αυτό που υπάρχει πάντα στα σκαριά: να συνεχίσω να κάνω την δουλεία μου. Στην δουλειά μου αυτήν, πέραν από την υποκριτική, συμπεριλαμβάνεται και η συγγραφή, κι ας μην έχει βγει κάτι προς τα έξω ακόμα. Επίσης η ομάδα μου Πολύχρωμες Νομάδες – Η Τέχνη της Συμπερίληψης ΑΜΚΕ. Μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτήν στην ιστοσελίδα μας: https://www.jazzynomads.org/
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου