Φέτος στο θέατρο Αλκμήνη επιλέξατε να μας παρουσιάσετε το έργο της Αργυρώς Μαργαρίτη «Το κλύσμα». Μιλήστε μας γι’αυτό.
Το Κλύσμα της Αργυρώς Μαργαρίτη με συγκλόνισε από την πρώτη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου. Η Αργυρώ ξέρει να γράφει. Γνωρίζει πολύ καλά ελληνικά. Καταρχάς η Αργυρώ Μαργαρίτη ξέρει γράμματα. Γράφει γιατί το αγαπάει. Γράφει γιατί γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική γλώσσα και ως φιλόλογος την σέβεται. Γράφει γιατί αγαπάει το θέατρο. Γράφει γιατί έχει ευαισθησία. Για εμένα αυτό είναι το ταλέντο η ευαισθησία και η γνώση. Το κείμενο έχει μέτρο, αφαίρεση, ρυθμό. Δύσκολα πράγματα για τους μη γνώστες που απλά έχουν μια καλή ιδέα ή την ευκολία της ατάκας και μόνο. Αξιέπαινη και αγαπημένη προσωπικότητα η κυρία Μαργαρίτη. Μεγάλη μου τιμή που μου εμπιστεύτηκε το κείμενό της και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά όταν ήρθε στο καμαρίνι μου μετά την Πρεμιέρα μας, με αγκάλιασε και με χιουμοράκι είπε:"Εσύ τα είπες όλα αυτά; Και δεν είναι μόνο που τα είπες αλλά τα έπαιξες τόσο αριστουργηματικά και τέλος μου εξομολογήθηκε ότι η νύφη της που καθόταν δίπλα της κατά την διάρκεια της πρεμιέρα μας ξέσπασε σε κλάματα σε μια δραματική εικόνα του έργου..." Τέλος ως γυναίκα, καθηγήτρια, μητέρα, σύζυγος, σύντροφος αναζητά σε βάθος την γυναικεία φύση μας, τις ανάγκες μας, τον ψυχισμό μας και την αδικία, την καταπίεση και την κακοποίηση που έχουμε δεχτεί από συστάσεως της άθλιας πατριαρχίας.
Πως είναι η συνεργασία σας με τη σκηνοθέτιδα Άννα Σωτρίνη;
Ουσιαστική, πολιτισμένη και άκρως δημιουργική. Είμαστε πολύ καλές φίλες πλέον.
Έχετε βρει κοινά στοιχεία με την ηρωίδα που υποδύεστε;
Αρκετά. Όπως για παράδειγμα η αμφισημία της όταν την πληγώνουν. Αλλά και η δύναμή της να ξεπερνάει τα άσχημα με ένα αστείο, με ένα "κράξιμο" ροκ σαρκασμού. Η Ξανθή ξέρει να γειώνει την ανθρώπινη κακία με λεβεντιά, με έναν δωρικό χορό να ρίχνει μια κλωτσιά στον θάνατο και να ανεβαίνει αγγίζοντας τον ουρανό με υπερηφάνεια, λάμψη και ομορφιά... αφήνοντας πίσω της τα σκούρα σαν να τους λέει "Αρκετά σας άφησα να με πληγώστε τώρα φάτε την σκόνη μου"!
Αλλά πάνω από όλα μου αρέσουν οι όμορφες λέξεις όπως και στην Ξανθή και πάντα αναζητούσα την ρίζα τους και το νόημά τους από παιδί όπως και εκείνη.
Στην παράστασή σας έχετε μετατρέψει τη δραματική ζωή μιας γυναίκας σε κωμωδία. Πόσο δυσκολο είναι αυτό;
Προσπαθώ. Δύσκολο το εγχείρημα. Πινελιές είναι. Αφού ολοκλήρωσα με το βασικό σκίτσο αναζητώ σε κάθε φράση το ύφος που θα έλεγε μια λαϊκή γυναίκα μια δραματική φράση και να της προσδώσει εξωστρέφεια για να εκφράσει το αστείο είτε με μια γκριμάτσα, είτε με έναν ήχο ή και υφολογικά μέσα από τον λόγο της. Μονόλογος είναι το έργο με ιδιαίτερη διαδραστική σκηνοθεσία της Άννας Σωτρίνη αλλά εμείς προσπαθήσαμε να μην υπάρχει στιγμή που θα αισθανθεί ο θεατής μονοτονία. Κρίμα θα ήταν... διότι το κείμενο είναι εξαιρετικό και έχει πολλά βαθιά ψαξίματα αφού καταπιάνεται με ζητήματα φεμινισμού, θρησκείας, σχέσεις άντρα-γυναίκας, γέννα, άμβλωση.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να ερμηνεύσετε;
Ναι δύο-τρεις. Ένας είναι η Εκάβη και ο άλλος η Τρελή του Σαγιό.
Έχετε κάποια επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Αρκετά και ως εκδότρια βιβλίων με τον εκδοτικό μας οίκο ΑΤΡΕΙΔΩΝ ΚΥΚΛΟΣ αλλά και πολλά πολλά θεατρικά όνειρα όπως οι δύο ρόλοι που προανέφερα. Και ένας τρίτος που είναι έκπληξη!
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου