Είδαμε τον "Άγιο Νεκτάριο, από τη γη στον ουρανό" του Θανάση Σταυρόπουλου σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα με τον Κωνσταντίνο Νιάρχο στον ανυπέρβλητο ρόλο του Αγίου Νεκταρίου.

 Η έννοια της Αγάπης ως της μόνης δύναμης που εξουδετερώνει κάθε επιτιθέμενο συκοφάντη προβάλλει ανάγλυφα από αυτή την άκρως συγκινητική κι εμμέσως διδακτική παράσταση στον πολυσυλλεκτικό χώρο τής πνευματικής ζύμωσης που έγινε εμπρόθετα το Θέατρο Αλκμήνη.

Κανείς δεν αγίασε χωρίς να τον πετροβολήσουν.

Η μόνη απάντηση είναι η συν-χώρεση, η άφεσις, η μεγαλοψυχία, η γενναιοδωρία.

Κι όπως λέει η σοφόκλεια Αντιγόνη: «ζούμε περισσότερο καιρό ΕΚΕΙ παρά ΕΔΩ»!!!

Ο Άγιος Νεκτάριος εφάρμοσε στην πράξη και με αγαθή πρόθεση το παράδειγμα και τις διδασκαλίες τού Ιησού. Έζησε ως «ο ταπεινότερος όλων», φτωχός όπως τα πετεινά τού ουρανού που επαφίενται στον Δημιουργό των Πάντων για την επιβίωσή τους.

Οι «τα φαιά φορούντες» δεν τον άφησαν φυσικά ήσυχο. Τους χάλαγε την πιάτσα!!! Τους ενοχλούσε το υπόδειγμά του, η απήχησή του στους πιστούς, τα θαύματά του (με την βοήθεια τού Μεγαλοδύναμου, πάντα). Κι όρμηξαν να τον σταυρώσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τον εξόρισαν, τον περιόρισαν, τον ταπείνωσαν, τον δυσφήμησαν. Όμως ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Κι ο Παντεπόπτης Οφθαλμός Ός τα Πάνθ’ Ορά, έχει και το σχέδιο και την μακρόθυμη Νέμεσι στην υπηρεσία Του.

Έτσι είχαν κακό τέλος οι υβριστές κι ο ίδιος αναπαύτηκε εν ειρήνη πηγαίνοντας να συναντήσει τον Έναν υμνώντας τον με των άλλων αγγέλων την ταξιαρχία.

Δίδαγμα υψηλό, παράδειγμα ζωής από έναν κυνηγημένο, κατατρεγμένο Άνθρωπο που σώθηκε χάρη στην πίστη του στο Φως, στην Αλήθεια και στη ζωή.

Εκπληκτική παράσταση, μετρημένοι ηθοποιοί, σεβαστικό το κείμενο, φώτα, κοστούμια και αλλαγές χώρων ή σκηνικών προσώπων με τον ελάχιστο δυνατό τονισμό τής θεατρικής σύμβασης.

Κατανυκτική εκδήλωση ευλάβειας. Ψυχωφελές θέαμα-ακρόαμα, κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, ειδικά για νέους που παραδέρνουν ανάμεσα σε παντοειδείς Σειρήνες.

Οι Άγιοι μας δείχνουν τον εναλλακτικό δρόμο να πορευτεί κανείς το σύντομο μονοπάτι τού βίου χωρίς να λερώσει την καρδιά του με μίσος, καταπνίγοντας τον αναπόφευκτο εγωισμό για το Κοινό Καλό τε και Αγαθό.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός

Κωνσταντίνος Μπούρας.