Άριστα δραματουργημένο αφήγημα, πεζογράφημα υπέρ τής Ιστορικής Μνημοσύνης, θεατρικό έργο για την αιώνια θρηνούσα Παναγία Παν-γαία.
Ευθύβολες οι ερμηνείες, μέσα από την μιμική και παντομιμική μεγέθυνση, περιέγραφαν με εσωτερικότητα την οδύνη τού απανταχού αλλά και του συγκεκριμένου εμφύλιου πολέμου (όλοι οι πόλεμοι άλλωστε εμφύλιοι είναι, δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια).
Κάπου μεταξύ ανιμισμού και ηρωικής προγονολατρείας κινήθηκε αισθητικά η όλη παράσταση δίνοντας ακόμα έναν άλλο «μαγικό» τόνο σε ετούτη την αγκαθερή ιστορική πληγή που κινδυνεύει να μας γίνει πλανητική καθημερινότητα κι ο χειρότερος εχθρός είναι η απάθεια, η συνήθεια, η συνενοχή κάθε που ένας αδύναμος αδικείται.
ΥΠΕΡ ΑΔΥΝΑΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!!! Γέγονε!!!
Δείτε αυτή την παράσταση, στηρίξτε την!!! Στηρίξτε τις απανταχού διαμαρτυρίες, τονίστε με κάθε τρόπο τα αγαθά και τα πλεονεκτήματα τής Ειρήνης, της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Ισονομίας, τής Αδελφοσύνης όλων των έμψυχων (και για τα άψυχα ακόμα ας ρίξουμε όλο το βάρος των προσπαθειών μας, αλλιώς οι οικολογικές ισορροπίες θα διασαλευτούν για πάντα και τότε η ατομική και συλλογική ανθρώπινη εξισορρόπηση θα είναι ανέφικτη επηρεάζοντας πάραυτα αυτή ταύτη την ηλεκτρομαγνητική ισορροπία τού πλανητικού οργανισμού Γαία)….
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
Κωνσταντίνος Μπούρας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου