Έφη Σισμανίδου: Το "PURGATORIO" είναι από τα έργα που θα έβλεπα και θα ζήλευα πολύ αν δεν έπαιζα σε αυτό.

Η Έφη Σισμανίδου φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση  "PURGATORIΟ" που ανεβαίνει με επιτυχία στο Θέατρο του Μικρού Κεραμεικού. Μας μιλάει για το έργο, αλλά και για τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια.

 Αυτή την εποχή ανεβάζετε στον Μικρό Κεραμεικό την παράσταση "PURGATORIO". Πες μας δύο λόγια γι αυτήν.

Το "PURGATORIO" , δηλαδή το Καθαρτήριο, μιλάει για ένα ψυχολογικό και υπαρξιακό ταξίδι λύτρωσης και σύγκρουσης. ΑΝΔΡΑΣ και ΓΥΝΑΙΚΑ, ανώνυμες μεταγραφές των αρχαίων ελληνικών μύθων, προσπαθούν να συγχωρήσουν ο ένας τον άλλον με διακύβευμα μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Στο τέλος πρέπει μόνο να απεμπλακούν από τον υπερμεγέθη εαυτό τους.

Τί είναι εκείνο που σας έκανε να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο;

Η επιλογή του έργου έγινε από τον συνεργάτη μου, συνοδοιπόρο μου και σκηνοθέτη της παράστασης, Χρήστο Ντόβα. Ευτυχώς. Γιατί είναι από τα έργα που θα έβλεπα και θα ζήλευα πολύ αν δεν έπαιζα σε αυτό.

Ποιο είναι αυτό που θέλεις να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση σας;

Από τις πρόβες ακόμα είχα στο μυαλό μου πως οι θεατές βλέποντας την παράσταση, πέρα από τους εαυτούς τους, όπου μπορεί να ταυτίζεται ο καθένας και η καθεμία, θα ήθελα να δουν τους άντρες και τις γυναίκες τους , τις μανάδες και τους πατεράδες. Να τους δουν, να τους ζυγίσουν, να τους κατανοήσουν. Άλλωστε ο ΆΝΤΡΑΣ και οι ΓΥΝΑΙΚΑ, οι δύο ρόλοι του έργου, είναι δυο χαρακτήρες ολοκληρωτικοί, πολύπλευροι, υπερβατικοί αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινοι, επιρρεπείς σε πάθη και σε λάθη.

Υπάρχουν κάποια σημεία στο έργο με τα οποία ταυτίζεσαι;

Υπάρχουν σημεία στο έργο όπου υπογραμμίζεται η θέση της γυναίκας έναντι του άντρα κοινωνικά, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις των δύο φύλων. Πατροναρίστηκες συμπεριφορές, υποδείξεις από τον ΆΝΤΡΑ προς τη ΓΥΝΑΙΚΑ, αμφισβήτηση του λόγου της και άλλα. Πρόκειται για έναν συμπληρωματικό άξονα ως προς το κεντρικό θέμα του έργου , όμως εγώ εκεί βρίσκω τον αντίλαλο μιας καθημερινής πραγματικότητας που ακόμα ηχεί και συνοδεύει τις γυναίκες του σήμερα λιγότερο ή περισσότερο.

Τι σε γοητεύει και τι σε απογοητεύει στο χώρο του θεάτρου;

Τι μπορεί να μη σε γοητεύει στο θέατρο; Είναι ο υπέρτατος χώρος δημιουργικότητας, συνδυάζοντας κάθε μορφή τέχνης, σε φυσικό χρόνο για να αφηγηθεί μια ιστορία, μια ιδέα, μνήμες, συναισθήματα… Διατηρεί κώδικες, από την γέννησή του μέχρι σήμερα, τους οποίους, ως θεατές, αντιλαμβανόμαστε κι ας μην μας τους έχει διδάξει ποτέ κανείς. Είναι σαν μια λειτουργία μας, όπως η γλώσσα. Και οι τρόποι του είναι άπειροι, απεριόριστοι, όπως η φαντασία. Αν κάτι με απογοητεύει είναι η επιρροή της τηλεόρασης στο θέατρο, με το δεύτερο να υποδουλώνεται μιμητικά.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι να ερμηνεύσεις στο μέλλον; 

Πολλοί. Αλλά δεν έχει σημασία. Οι ρόλοι έρχονται και σε βρίσκουν. Είχα την τύχη μέχρι τώρα να ερμηνεύσω ρόλους που δεν είχα ονειρευτεί ποτέ, κι όμως δεν θα τους άλλαζα με κανέναν άλλον, όπως η Ερμία στο «Όνειρο», η Λαίδη στον «Μακμπέττ», η Νύφη στο «Άσμα Ασμάτων», η Εστέλλα στο «Κεκλεισμένων των Θυρών», η Ανίτρα στον «Πέερ Γκυντ» και η Γυναίκα, τώρα, στο «Purgatorio».

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας κάποια επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Η ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ του Σταύρου Δάλκου, η δεύτερη παραγωγή της HERMIA Stage Productions ξεκινάει το ταξίδι της την προσεχή Δευτέρα, 3 Νοεμβρίου στο μπαρ Φάμπρικα σε σκηνοθεσία δική μου με τους Στέφανο Λώλο και Χρήστο Ντόβα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Από κει και πέρα ήδη δρομολογούμε τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό μας για το 2026.

Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου