Είδαμε την παράσταση "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ" στο Θέατρο Αθηνών

Το κλασικό αριστούργημα του Έντουαρτ Άλμπι, του σπουδαίου συγγραφέα, βραβευμένο με Τόνυ, ανέβηκε για πρώτη φορά σε Θέατρο της Νέας Υόρκης το 1962 και προκάλεσε σοκ με την αυθάδη γλώσσα του.Το 1967 κυκλοφορεί σε ταινία με πρωταγωνιστές τον Ρίτσαρντ Μπάρντον και την Ελίζαμπεθ Τέιλορ.Η ίδια πρωταγωνιστεί και στη θεατρική παράσταση του έργου στο Θέατρο Μπρόντγουέϊ και κερδίζει το Όσκαρ.Τη φετινή σεζόν στην Αθήνα ανεβαίνει στο θέατρο Αθηνών σε μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη και σκηνοθεσία του ταλαντούχου Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.

Ο Τζώρτζ, καθηγητής ιστορίας, είναι παντρεμένος με την Μάρθα, η οποία είναι κόρη του πρύτανη του πανεπιστημίου. Ο γάμος τους μετράει πάνω από είκοσι χρόνια. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η αλληλοεξάρτηση και οι κοινές φαντασιώσεις. Μετά από μια δεξίωση στο πανεπιστήμιο, η Μάρθα εμφανώς μεθυσμένη προσκαλεί στο σπίτι το νεαρό ζευγάρι Νικ και Χάνι για ένα μεταμεσονύκτιο πάρτυ. Μέχρι να ξημερώσει ο Νίκ και η Χάνι εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι αμοιβαίου εξευτελισμού. Η βραδιά γίνεται ανεξέλεγκτη, άγρια και με απρόβλεπτη κατάληξη για όλους.

Ένα αστικό σαλόνι που θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης και αλληλοσπαραγμού. Τέσσερα πρόσωπα σαν θηρία σε κλουβί ξεσκίζουν τις σάρκες τους, τις αυταπάτες τους, τα ζωτικά ψέμματα που στηρίζουν τη συμβίωσή τους. Χρησιμοποιώντας με ωμότητα τις αλήθειες που έκρυβαν χρόνια από τους άλλους και από τον εαυτό τους. Σχίζουν και την καθώς πρέπει πρόσοψη της ζωής τους. Το ξημέρωμα τους βρίσκει με ανοιχτές πληγές, έτοιμοι να συμφιλιωθούν και να λυτρωθούν.

Η τραγική κωμωδία του Άλμπι, όπου οι “αγαπημένοι” αλληλοσπαράσονται μέσα από τον αιματηρό, αποκαλυπτικό παροξυσμό. Δεν μιλάει μόνο για τη χρεοκοπημένη σχέση ενός ζευγαριού, αλλά για τη χρεοκοπία ενός πολιτισμού που μέσα από την εσωστρέφεια και το στρουθοκαμηλισμό έφτασε στην παρακμή του. 

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μετά τη μεγάλη επιτυχία του Πουπουλένιου, του Θεού της σφαγής και του Φάρου, στο ίδιο θέατρο, ανεβάζει τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Επιλέγει και σκηνοθετεί με ήθος και συνέπεια το τεράστιο ανθρωποφαγικό έργο του Έντουαρτν Άλμπι, "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ". Χτισμένο πάνω στα κενά και στις σιωπές αναδεικνύει εύστοχα τις ουσιαστικές σχέσεις, το ιδιαίτερο εγκεφαλικό χιούμορ, διαχειρίζοντας με άνεση την αχαλίνωτη τολμηρή γλώσσα, διαποτισμένο με τη δική του οπτική χωρίς περιττούς σκηνοθετισμούς ή τεχνάσματα.
Ο ίδιος στο ρόλο του πρωταγωνιστή,συγκλονιστικός ,ως ο ευνουχισμένος σύζυγος Τζωρτζ παλεύει συνεχώς ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό και τις επιλογές του.Απελπισμένος από τις καταστάσεις,αυθεντικός και στιγμές στιγμές ειρωνικός αποδίδει θαυμάσια το οξύ,κυνικό χιούμορ χωρίς καμία επιτήδευση.

Η Μαρία Πρωτόπαππα σε μία από τις πιο μεστές στιγμές της υποκριτικής κεντάει στο ρόλο της Μάρθας.Έχοντας μεγάλες βλέψεις για το μέλλον,βρίσκει στο πρόσωπο του Τζωρτζ εκείνον που θα πραγματοποιήσει όλα τα μεγάλα της όνειρα και θα σταθεί ως άξιος συμπαίκτης  στα παιχνίδια του διεστραμμένου της μυαλού..Μιά αλκοολική και σαρκοβόρα σύζυγος η οποία παρ'όλη την ιδιοφυϊα της φέρεται με απερισκεψία και αυθορμητισμό κυριευμένη από τις εμμονές της.

Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος,ως Νικ,καθηγητή της βιολογίας, υποδύεται έναν φιλήσυχο οικογενειάρχη συμβιβασμένο με το κατεστημένο.Έναν άνθρωπο αμυραλιστή έτοιμο να πατήσει επί πτωμάτων ώστε να ανέβει κοινωνικά και επαγγελματικά.


Η Ντάνυ Γιαννακοπούλου μας συστήνεται ως Χάνι ,της νευρωτικής γυναίκας του Νικ,μια πλούσια κόρη ενός «απατεώνα» ιεροκήρυκα.Αποδίδει με ιδιαίτερη φυσικότητα την αφελή και καταπιεσμένη σύζυγο με τις θολές ακαθόριστες επιθυμίες.


Τα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα ακολουθούν με απλότητα τη μόδα της εποχής ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύουν τους χαρακτήρες.Η Αθανασία Σμαραγδή στήνει ένα πληθωρικό σκηνικό κατοικίας.Μέσα σε αυτό οι ήρωες κινούνται με οικειότητα και το εκμεταλλεύονται από το ένα άκρο στο άλλο.

Οι τέσσερις ήρωες καταβάλλονται από ψυχολογικές διαταραχές και προσπαθούν να κρύψουν τις αδυναμίες τους κάτω από το χαλάκι της πολυτελούς ζωής τους. Συμπερασματικά είναι μία παράσταση σφαιρική,με βαθιά τομή στην ανθρώπινη ψυχολογία,η οποία παγιδεύει το θεατή σ'ένα ανατρεπτικό παιχνίδι συναισθημάτων και ψευδαισθήσεων.


Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου

Σχόλια