Η Ιφιγένεια έχει καταφύγει σε ξένο τόπο,στη χώρα των Ταύρων,μετά την υποτιθέμενη σφαγή της ώστε να κρυφτεί.Εκεί θρηνεί το χαμένο της αδερφό θεωρώντας τον νεκρό.Ο Ορέστης καταφθάνει με τον συμπατριώτη του Πυλάδη στην ξένη χώρα με σκοπό να αρπάξει το ιερό αγαλματίδιο της θεάς Αρτέμιδος ,ώστε να εξιλεωθεί για τη δολοφονία της μάνας του Κλυταιμνήστρας.Η ίδια η Ιφιγένεια αφού δεν τους αναγνωρίζει σκοπεύει να τους θυσιάσει στο βωμό της θεάς.Η μοίρα όμως τα έφερε έτσι ώστε τα δύο αδέρφια να συνειδητοποιήσουν τη συγγένειά τους και η πανούργα Ιφιγένεια καταφέρνει να ξεφύγουν και να επιστρέψουν πίσω στην αγαπημένη τους πατρίδα.
Ο Γιώργος Νανούρης δημιουργεί μία παράσταση η οποία στηρίζεται στην ταπεινή και ανεπιτήδευτη αφήγηση των τραγικών γεγονότων που έλαβαν χώρα παλαιότερα.Ξετυλίγει το έργο με έναν σταθερό ρυθμό από την αρχή ως το τέλος χωρίς πολυπλοκότητες και περιττούς χειρισμούς.Η σκηνοθετική του προσέγγιση είναι ένα παράδειγμα του ότι δε χρειάζονται υπερβολές για να επιτευχθεί η συγκίνηση και ο εντυπωσιασμός των θεατών.
Καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της παράστασης παίζει η μετάφραση του Γιώργου Ιωάννου,ο οποίος επιμελείται το κείμενο με ευλάβεια και ιδιαίτερη προσοχή.
Η Λένα Παπαληγούρα περπατάει στα γνώριμα για εκείνη μονοπάτια του Ευρυπίδη και διατηρεί εύκολα το ερμηνευτικό της ύφος.Ως Ιφιγένεια εξωτερικεύει το θρήνος και την οδύνη που την ακολουθούν τόσα χρόνια ,αλλά παρ'όλο το βάρος της δυστυχίας της βγάζει μία δυναμικότητα και μιλά δυνατά και χωρίς δισταγμούς.Η Λένα εμφανίζει μία γυναίκα τραυματισμένη ψυχικά,γεμάτη εντάσεις και καταφέρνει να δώσει στο έργο την τραγικότητα που του αρμόζει.
Ο Ορέστης αναδύεται μέσα από τον Μιχάλη Σαράντη ο οποίος αναδυκνύει τη ντροπή και τις τύψεις που νιώθει για το φόνο της ίδιας του της μάνας.Εκδηλώνει όλον το διαταραγμένο ψυχισμό του με τον δικό του τρόπο ο οποίος σαγηνεύει πάντα το θεατή.
Ο Νίκος Ψαρράς,έχοντας τον απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών του μέσων,μας προσφέρει μία καθηλωτική ερμηνεία στο ρόλο του βασιλιά Θόα.Ο καταξιωμένος ηθοποιός «εισβάλλει» στη σκηνή με επιβλητικότητα,θάρρος και αριστοκρατία.Με έναν κωμικό τρόπο δείχνει τη μειωμένη του ικανότητα να αντιληφθεί τα πραγματικά γεγονότα κι έτσι προσδίδει στο τραγικό έργο μια ευχάριστη νότα.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως αγγελιοφόρος εκπέμπει τον πυρετό των αποκαλύψεων κι εξιστορεί τα περιστατικά με μία τόλμη ρεαλιστική.
Στο ρόλο του Πυλάδη ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος παίρνει τη μορφή ενός γερού στύλου-στήριγμα για τον αδελφικό του φίλο Ορέστη.Δίνει τον σωστό ορισμό στις απαιτήσεις του ρόλου με τον ιδανικό θεατρικό τόνο.
Ο επταμελής χορός αποτελούμενος από τις Νικόλ Κουνενιδάκη, Μαρία Κωνσταντά, Άννα Κωνσταντίνου, Δανάη Πολίτη, Βιβή Συκιώτη, Αρετή Τίλη και κορυφαία την Κίττυ Παϊταζόγλου δίνει έμφαση σε όλες τις στιγμές του έργου και δημιουργεί την απόλυτη ατμόσφαιρα.Άλλοτε ως μοιρολογίστρες και άλλοτε ως τραγουδίστριες της λυρικής λειτουργούν ως ένα σύνολο με την απόλυτα συντονισμένη κίνηση ακολουθώντας πιστά την Ιφιγένεια.Οι σχηματισμοί και το στήσιμό τους,χάρη στη στην πολύτιμη συμβολή του Άγγελου Τριανταφύλλου με τη μουσική του, ενισχύουν την εικόνα των τραγικών ηρώων.
Η Χάρις Αλεξίου ξεπροβάλλει μέσα απο τον ναό ντυμένη στα λευκά πρεσβεύοντας την αγνότητα και τη δικαιοσύνη.Στο ρόλο της θεάς Αθηνάς,αρχοντική και αξιοπρεπής, αφήνει το δικό της αποτύπωμα στην παράσταση.
Το επιβλητικό σκηνικό της Μαίρης Τσαγκάρη με τον μισογκρεμισμένο ναό της θεάς Άρτεμις πρωταγωνιστεί και τραβάει το βλέμμα του θεατή με την είσοδό του στο θέατρο ως και το τέλος της δράσης.Οι χαμηλοί φωτισμοί σε επιμέλεια του Αλέκου Γιάνναρου ήταν αντίστοιχοι του αρχαίου έργου και τα κοστούμια τα οποία έχει φροντίσει η Ιωάννα Τσάμη δένουν αρμονικά με το σκηνικό και «παντρεύουν» τους ηθοποιούς μεταξύ τους.
Η παράσταση του Γιώργου Νανούρη είναι προσαρμοσμένη ώστε να δώσει μία μοντέρνα ματιά στην αρχαία τραγωδία.Υπογραμμίζει τα στοιχεία με μεγάλη αξία όπως οι αδελφικοί δεσμοί και η προσήλωση στην πατρίδα.Στο τέλος Ιφιγένεια και Ορέστης πιασμένοι χέρι χέρι μας επιβεβαιώνουν πως η αδελφική αγάπη μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου