Είδαμε την παράσταση "Εκείνος κι εκείνος" του Κώστα Μουρσελά

 

Ο Κώστας Μουρσελάς γράφει τη σατιρική σειρά "Εκείνος κι εκείνος" η οποία προβλήθηκε στην ΕΡΤ από το 1972 έως το 1974. Πραγματεύεται την ιστορία δύο αντρών που μένουν στο δρόμο από επιλογή τους - όπως τονίζουν συχνά - προσπαθώντας να δραπετεύσουν από το κλουβί της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο Σόλων και ο Λουκάς είναι δύο φίλοι καρδιακοί οι οποίοι παραιτημένοι από τη ρουτίνα της ζωής προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο με τις απόψεις τους σχετικά με τον τρόπο ζωής της σημερινής κοινωνίας. Με τα χρόνια έχουν αναπτύξει μια σχέση εξάρτησης και μαζί έχουν διαμορφώσει ένα κάδρο το οποίο καθορίζει την απόλυτη ευτυχία του ανθρώπου. Η πολυτέλεια, οι ανέσεις, ολόκληρο το σύστημα αποτελούν για εκείνους απειλή και καταστροφή της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ένα "αβγό" που εμποδίζει την απελευθέρωση και περιορίζει την ευελιξία και τα προνόμια που μας χαρίζει η ζωή. Αυτό το αβγό τους καταρρακώνει τους συνθλίβει και δεν τους αφήνει να χαρούν τις ομορφιές της καθημερινότητας. Οι ίδιοι, παρ όλη τη μιζέρια, τους αυτοσαρκάζονται και αναλύουν τους ψυχισμούς τους προσκολλημένοι στις αντισυμβατικές απόψεις τους.

Οι δύο ηθοποιοί Γιώργος Κωνσταντίνου και Αλέξανδρος Ρήγας κινούνται μαζί στη σκηνή γίνονται ένα στη χαρά στην απόγνωση, στις αδυναμίες τους και μέσα από αυτές εξωτερικευουν όλα τα συναισθήματά τους απλόχερα χωρίς να βάζουν κανένα μέτρο. Αναδεικνύουν το δραματικό στοιχείο του έργου μεγεθύνοντας ταυτόχρονα την κωμική ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες τους γνήσιες με τη σκηνική τους πείρα και ποιότητα να είναι φανερή στο λόγο και στις κινήσεις τους καθώς πλάθουν με καθαρές γραμμές τους δύο άντρες που παλεύουν να μη παραδοθούν στη πεπατημένη. 

Οι ηθοποιοί Παναγιώτης Κουρτέσης και Μαρία Καμακάρη συμπληρώνουν το θίασο που λειτουργεί άψογα στο σύνολό του. Ενσαρκώνοντας ο καθένας διάφορους ρόλους ευθυγραμμίζονται απόλυτα με το ρυθμό της παράστασης και δίνουν απλόχερα το πάθος και τη φρεσκάδα που χρειάζεται.

Ο Αλέξανδρος Ρήγας σκηνοθετεί την παράσταση με μια προσέγγιση βαθιά ανθρώπινη με συναισθηματικούς και τρυφερούς τόνους χωρίς να γίνεται μελό. Αναδεικνύει τα λεπτά σημεία του έργου με ευφυής διαλόγους και καταλυτικό χιούμορ εκσυγχρονίζοντας τα νοήματα του έργου χωρίς να ξεφεύγει από τα πλαίσια του κλασικού.

Το καλαίσθητο σκηνικό του Γιάννη Σπανόπουλου,τα ιδανικά κουστούμια της Ελένης Μπλέτσα και οι φωτισμοί του Πέτρου Γάλλια αποτυπώνουν ευδιάκριτα τους χαρακτήρες και την εποχή.

Μια επίκαιρη και πετυχημένη παράσταση με τους ηθοποιούς να έχουν απόλυτη χημεία.Με συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές ένα διαχρονικό έργο, αληθινό και σκληρό με τη δαιδαλώδη ανθρώπινη ψυχοσύνθεση να πρωταγωνιστεί.

Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου