Οι Χάμεντ και Χεσαάμ Αμίρι το 2018 γράφουν την προσωπική τους ιστορία η οποία εκδόθηκε το 2020 και ανέβηκε στο θέατρο για πρώτη φορά το 2022 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ιστορία ξεκινά το 2000 στο Αφγανιστάν όπου μετά την πτώση της Καμπούλ η χώρα βρίσκεται υπό κατάληψη των Ταλιμπάν. Η μητέρα της οικογένειας σε μία ομιλία της τίθεται υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και κατά των Ταλιμπάν με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τη χώρα μαζί με την οικογένεια της. Έτσι ξεκινά ένα ταξίδι από χώρα σε χώρα γεμάτο αγωνία, άγχος και ανασφάλεια αλλά και πλημμυρισμένο από αλληλεγγύη και βαθιά αγάπη.
Ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό στο έργο προσφέρει μια παράσταση γεμάτη εικόνες και συμβολισμούς τονίζοντας την κοινωνική αδικία και τη διχόνοια. Χτίζει πάνω στη σκηνή κομμάτι κομμάτι μια ολόκληρη εποχή βάζοντας τους ηθοποιούς να φωνάζουν, να στέκονται, να τρέχουν και να ανεβοκατεβαίνουν ορόφους με αποτέλεσμα να οργώνουν τον σκηνικό χώρο δίνοντας καθηλωτικό ρυθμό στην παράσταση. Δίνει την ευχέρεια στον κάθε ηθοποιό να δείξει την ταυτότητα και τη μαγεία του και με τη ρεαλιστική ματιά του μας μεταφέρει εύστοχα όλη την πληροφορία με αλλεπάλληλες σκηνές μικρότερης η μεγαλύτερης διάρκειας οι οποίες διαθέτουν μια ισορροπία κίνησης και λόγου.
Ο μεγαλύτερος γιος Χουσείν, αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα μια σοβαρή ασθένεια, προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο σηματοδοτημένο από το φυσιολογικό και το σωστό και να κερδίσει την αποδοχή όλων. Ο Βαγγέλης Ζάπας ανταποκρίνεται αξιοθαύμαστα στις υψηλές απαιτήσεις του ρόλου καθώς δίνει ένα πρότυπο διεισδυτικής ερμηνείας αποτελώντας στην ουσία τον πυρήνα της παράστασης.
Ο Βασίλης Τριανταφύλλου ως Χεσάμ ο βενιαμίν της οικογένειας ξεδιπλώνει επί σκηνής μια λαμπερή παρουσία γεμάτη φρεσκάδα και διάθεση για ζωή. Ιδιαίτερα εκφραστικός και απλοϊκός φέρνει το θεατή κοντά του αγγίζοντας και επηρεάζοντας πλήρως την ψυχοσύνθεση του.
Ο Χρήστος Διαμαντούδης στο ρόλο του Χάμεντ - του μεσαίου αδερφού - μεταδίδει τη θέρμη της αλληλεγγύης και της ενότητας μεταξύ των μελών μιας οικογένειας και παράγει μια ισορροπία ανάμεσα στην παιδικότητα και την ωρίμανση που προκύπτει από τις συνθήκες που βιώνει.
Η Έλενα Μαρσίδου ως μάνα της οικογένειας προσφέρει μια καταπληκτική ερμηνεία γεμάτη λυρισμό και πάθος. Μια γυναικεία φιγούρα ατσάλινη και ταυτόχρονα εύθραυστη εναντιώνεται στη βαρβαρότητα των Ταλιμπάν παρ'όλο που είναι βέβαιη για τις απόρροιες της πράξης της.
Ο Γιώργος Ψυχογυιός ενσαρκώνει Μοχάμεντ. Έναν πατέρα προστατευτικό, αλύγιστο, με περισσή δύναμη ψυχής που στέκεται βράχος στην οικογένειά του και την ενθαρρύνει να συνεχίσει αυτό το ανηφορικό ταξίδι. Μια ερμηνεία με απόλυτη ορθότητα και ανεπανόρθωτη ανθρωπιά που καθηλώνει και αφυπνίζει τις σκέψεις μας.
Τα εφευρετικά σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου, τα εξαίσια κουστούμια της Έλλης Εμπεδοκλή και οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη οπτικοποιούν επακριβώς όλη την ατμόσφαιρα του έργου. Η μουσική και το τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη μαζί με τους στίχους της Ελένης Φωτάκη δημιουργούν ένα περιβάλλον ευαίσθητο, λεπτό που δύσκολα λησμονεί ο θεατής.
Η παράσταση "Το αγόρι με τις δύο καρδιές" αντανακλά την τρυφερότητα και την προσήλωση που διακρίνονται μέσα σε μια δεμένη οικογένεια η οποία προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό. Με έμφαση στη λεπτομέρεια, είναι μια γήινη παράσταση πλούσια σε συναισθηματικές μεταπτώσεις με την αγάπη και την ελπίδα να ρίχνουν φως σε έναν κόσμο σκοτεινό που δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρος
Γράφει ο Γιάννης Σεβαστίκογλου
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου