Οι ηθοποιοί Μπάμπης Αθανασόπουλος, Βιβή Λέκκα και Δημήτρης Δημάκης μιλούν στο Theater Stage για την παράσταση "The Dreamers (Οι Ονειροπόλοι)" που ανεβαίνει στο Θέατρο Φούρνος σε σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη.
Λίγο πριν από τις γιορτές, κάνατε πρεμιέρα στο Θέατρο Φούρνος με το έργο του Gilbert Adair «The dreamers». Μιλήστε μας γι’αυτό.
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Πρόκειται για ένα έργο περί πολιτικής, ερωτισμού, πάθους για τον κινηματογράφο, με ανατρεπτικό χιούμορ, τοποθετημένο στην έκρηξη του γαλλικού Μάη του ’68.Ένας Αμερικάνος φοιτητής λοιπόν, ο Μάθιου, περνάει το μεγαλύτερο μέρος από τον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθώντας ταινίες στην Ταινιοθήκη της Γαλλίας. Εκεί γνωρίζει δυο αδέρφια, τον Τεό και την Ιζαμπέλ, και ξεκινάει μαζί τους ένα περιπετειώδες παιχνίδι υπαρξιακών και σινεφίλ αναζητήσεων, ενώ παράλληλα συμμετέχουν στην εξέγερση του Μάη του ’68. Όπως και στην ταινία του Bernardo Bertolucci The Dreamers, που βασίστηκε στο βιβλίο του Gilbert Adair, παρακολουθούμε το παρασκήνιο του επαναστατικού κινήματος του Μάη που επικεντρώνεται στη δράση των ηρώων να επιδίδονται σε αναπαραστάσεις σκηνών από τις αγαπημένες τους ταινίες, καθώς και στις ερωτικές τους αναζητήσεις.
Δημήτρης Δημάκης: Το Dreamers είναι ένα έργο που περιγράφει τα γεγονότα του Μάη του 68 από τη σκοπιά τριών νέων ανθρώπων που μεταφέρουν πέραν των γεγονότων και όλο το κλίμα που επικρατούσε. Πολιτική, lifestyle, έρωτας, ενδιαφέροντα, τέχνη και ιδεολογίες.
Βιβή Λέκκα: Στο εξεγερμένο Παρίσι τον Μάιο του '68, δύο αδέρφια κι ένας φίλος τους, θα παρασυρθούν από όλον αυτόν τον κοινωνικό αναβρασμό για να ηγηθούν τελικά της δικής τους προσωπικής επανάστασης. Μια επανάσταση χτισμένη από τραγούδια, χορούς, συνθήματα και παιχνίδια . Οι τρεις αυτοί ήρωες του μυθιστορήματος του Gilbert Adair ενηλικιώνονται μες στον "αφρό" των ημερών και των νυχτών εκείνων των γεγονότων που ξεκίνησαν από την Ταινιοθήκη κι απλώθηκαν σε όλο το Παρίσι.
Πείτε μας δύο λόγια για το ρόλο σας στην παράσταση.
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Ο Μάθιου είναι ένας νεαρός φοιτητής στο Παρίσι που ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από τις ταινίες που παρακολουθεί καθημερινά. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και θέληση να εξερευνήσει τον κόσμο. Με συγκινεί ιδιαίτερα η μοναχικότητα αυτού του ατόμου και με συναρπάζει η απόφαση του αυτή να “μπλεχτεί” με ένα κοινωνικοπολιτικά ενεργό ντουέτο που τον οδηγεί εν τέλει στο να βιώσει μια περίοδο της ζωής του σαν να είναι βγαλμένη κυριολεκτικά μέσα από ταινία.
Δημήτρης Δημάκης: Ο ρόλος μου είναι ο Τεό. Ένας νεαρός σινεφίλ, παθιασμένος με τον επαναστατικό αέρα και το καλλιτεχνικό ρεύμα πού επικρατεί σε αυτόν τον τόπο και αυτόν το χρόνο. Είναι έξυπνος, σαρκαστικός και ίσως κάποιες φορές ενοχλητικός!
Βιβή Λέκκα: Υποδύομαι την Ιζαμπέλ. Ένα κορίτσι χωρίς στεγανά, του οποίου όλη η ύπαρξη γεννιέται μέσα από τον κινηματογράφο. Αγαπά να σαρκάζει τα πάντα , να μιμείται διάφορες ηρωίδες του σινεμά κι έχει σε περίοπτη θέση την ελευθερία της πράγμα το οποίο την χαρακτηρίζει σε όλες τις ενέργειές της. Βρίσκει τον εαυτό της στη Nouvelle Vague του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και του Φρανσουά Τρυφώ κι αισθάνεται σαν ένα παιδί μέσα σε ένα Λούνα Πάρκ.
Πως είναι η συνεργασία σας με το σκηνοθέτη Πέρη Μιχαηλίδη;
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Η συνεργασία μου με τον Πέρη ήταν και συνεχίζει να είναι μία πολύ όμορφη εμπειρία. Είναι πολύ βοηθητικός και υποστηρικτικός σαν σκηνοθέτης αλλά κυρίως σαν άνθρωπος. Εκτιμώ βαθύτατα το χιούμορ του, τις γνώσεις του και όλες τις προσωπικές ιστορίες του που έχει μοιραστεί μαζί μου με αυτή την εξαιρετική ικανότητα του για story telling.Εχω βοηθηθεί απίστευτα πολύ υποκριτικά απλά παρακολουθώντας τον. Ήταν πολύ ευτυχές γεγονός το ότι συνεργάστηκα με αυτόν τον άνθρωπο σαν πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός.
Δημήτρης Δημάκης: Η συνεργασία με τον Πέρη Μιχαηλίδη είναι εξαιρετική. Στις πρόβες επικρατεί μια ηρεμία και γενικά μια ελευθερία σε σχέση με τα πράγματα που μπορεί να δοκιμάσουμε πάνω στους ρόλους μας ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και σε σχέση με τη συνολική ερμηνεία του έργου. Είναι ανοιχτός στο να δει πράγματα και τελικά να επιλέξει αυτά που θεωρεί πιο χρήσιμα για αυτό που κάνουμε και αυτό το λέω και από τη σκοπιά του ηθοποιού αλλά και από τη σκοπιά του "σύνθετη/μουσικού" της παράστασης.
Βιβή Λέκκα: Το να συνεργάζεσαι στην πρώτη σου δουλειά με έναν τόσο σπουδαίο σκηνοθέτη μόνο ευλογία θα μπορούσε να είναι.
Αν έπρεπε να επιλέξετε μια ταινία ώστε να την αναπαραστήσετε ποια θα ήταν αυτή;
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Θα επέλεγα το ταξίδι στο Darjeeling του Wes Anderson.
Δημήτρης Δημάκης: Αν είμαι ελεύθερος να διαλέξω όποια ταινία θέλω, διαλέγω το kill bill vol 1 του Quentin Tarantino!
Βιβή Λέκκα: Αυτή τη χρονική στιγμή θα επέλεγα το Black Swan του Ντάρεν Αρονόφσκι ,διότι πέρα από τον σκηνοθέτη τον οποίο θαυμάζω και την εξαιρετική μουσική του Τσαϊκόφσκι ,είναι μια ταινία ψυχικής μεταμόρφωσης .
Τι θέλετε να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση σας;
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Σαν ηθοποιός αυτό που ιδανικά θα ήθελα να συμβαίνει είναι να ψυχαγωγείται το κοινό μας από την αρχή μέχρι και το τέλος της παράστασης. Η παράσταση εμπεριέχει διάφορες σινεφίλ αναφορές και περιστρέφεται κυρίως γύρω από τα γεγονότα του Μάη του 68.Το τι θα αποκομίσει στο τέλος της παράστασης ο θεατής νομίζω είναι προσωπική επιλογή του.
Δημήτρης Δημάκης: Κατ'αρχάς να μάθει ίσως κάποια πράγματα σε σχέση με τα γεγονότα του Μάη, που ούτε εμείς γνωρίζαμε πριν καταπιαστούμε με αυτό το έργο και δεύτερον να πάρει ψήγματα από το καλλιτεχνικό πλαίσιο του τότε, τη μουσική της εποχής, το σινεμά της εποχής κτλ...
Βιβή Λέκκα: Να αναρωτηθεί αν τα μηνύματα της τότε εποχής θα μπορούσαν να υπάρξουν και σήμερα.
Εκτός από το Θέατρο Φούρνος θα σας βρούμε κάπου αλλού αυτή την εποχή η στο άμεσο μέλλον;
Μπάμπης Αθανασόπουλος: Αυτό το κρατάω για έκπληξη.
Δημήτρης Δημάκης: Σύντομα ξεκινάω πρόβες για δύο θεατρικές δουλειές που θα γίνουν αρχές του 2024, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα για αυτές.
Βιβή Λέκκα: Είμαι εντελώς αφοσιωμένη στην παράσταση αυτή. Σε ό,τι αφορά το μέλλον γίνονται κάποιες συζητήσεις οι οποίες δεν έχουν καταλήξει κάπου ακόμη.
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου