Τη φετινή σεζόν συμμετέχετε στην παράσταση «Οι Άθλιοι» του Βίκτορος Ουγκό, σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκευή της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Πείτε μας δύο λόγια για το έργο.
Νιώθω τόσο ευτυχής που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση. Ένα διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας που ακόμα και μετά από 160 χρόνια καταφέρνει όχι μόνο να μας συγκινεί, αλλά και να παραμένει τρομαχτικά επίκαιρο. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη με απόλυτο σεβασμό στο έργο του Ουγκό έκανε μια θεατρική μεταφορά που αγγίζει το κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας, και του δίνει τη δυνατότητα να πάρει όλα τα μηνύματα του συγγραφέα. Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού έχει δημιουργήσει μια υπερπαραγωγή που εντυπωσιάζει τους θεατές και σίγουρα μικροί και μεγάλοι θα τη θυμούνται για χρόνια.
Η ιστορία του Γιάννη Αγιάννη, αλλά και οι παράλληλες ιστορίες που εκτυλίσσονται στο έργο, γίνονται αφορμή για μια θεατρική παράσταση γεμάτη εικόνες και συναισθήματα, με πλούσια σκηνικά και κοστούμια, εξαιρετικά τραγούδια και χορογραφίες και έναν θίασο 23 ατόμων που κάθε μέρα δίνει τον καλύτερο εαυτό του επί σκηνής.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τη σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη;
Το να συνεργάζεσαι με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη είναι ευλογία. Είναι η τρίτη φορά που δουλεύουμε μαζί και ο ενθουσιασμός μου κάθε φορά είναι μεγαλύτερος. Τη θαύμαζα και τη θαυμάζω απεριόριστα, τόσο ως σκηνοθέτη όσο και ως άνθρωπο για αυτό που είναι, για αυτά που πρεσβεύει. Είναι ένας φωτεινός άνθρωπος, γεμάτος αγάπη, που δίνεται ολοκληρωτικά σε ό,τι καταπιάνεται. Δεν σκηνοθετεί ποτέ απλώς για να κάνει ακόμα μία παράσταση. Μελετάει, ξέρει πολύ καλά τι θέλει και προπάντων έχει όραμα πριν ξεκινήσει να στήνει. Αυτό σου δημιουργεί μια ασφάλεια ως ηθοποιός να αφεθείς και να δοκιμάσεις, να παίξεις. Και βέβαια έχει έναν μαγικό τρόπο να φτιάχνει αγαπημένους θιάσους και αυτό πιστεύω ότι είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας των παραστάσεών της.
Θα λέγατε πως το συγκεκριμένο έργο είναι διδακτικό;
Θα έλεγα πως είναι «και» διδακτικό. Όχι με την έννοια «σου κουνάω το δάχτυλο και σου λέω τι να κάνεις», προς Θεού. Όμως ζωντανεύοντας μπροστά σου τα προβλήματα της κοινωνίας του Παρισιού στις αρχές του 19ου αιώνα, που δυστυχώς δεν διαφέρουν από τα οικουμενικά προβλήματα του 21ου αιώνα, σε αφυπνίζει, σε ταρακουνά και σε ξεβολεύει. Σε κάνει να ξανασκεφτείς έννοιες όπως η αγάπη, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η πίστη αλλά και το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία που όλοι αξίζουμε. Μπορεί στη θεωρία να τα έχουμε δεδομένα, όμως πρακτικά έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε και απόσταση να διανύσουμε για να τα κατακτήσουμε. Η παράσταση έχει πολλά να προσφέρει στα παιδιά του σήμερα που άθελα τους μεγαλώνουν με άλλους ρυθμούς, με έλλειψη συναισθηματικής αντίληψης και που δυστυχώς απομακρύνονται από τις ανθρώπινες αξίες και ιδανικά. Είναι μια ευκαιρία να έρθουν κοντά στα μεγάλα κλασικά κείμενα που βοηθούν όχι μόνο στην απόκτηση γνώσεων αλλά και στη διαμόρφωση χαρακτήρα και συνειδήσεων.
Πιστεύετε πως το παιδικό κοινό είναι πιο απαιτητικό από τους ενήλικες;
Δεν θα το χαρακτήριζα απαιτητικό. Σίγουρα όμως είναι πιο ειλικρινές και αυθόρμητο. Ό,τι νιώσουν τα παιδιά και ό,τι σκεφτούν θα σου το πουν, πολλές φορές ακόμα και κατά τη διάρκεια της παράστασης. Αν καταφέρεις και τα κερδίσεις είναι πολύ πιο γενναιόδωρα από τους ενήλικες. Η εκτίμηση και θαυμασμός που θα λάβεις στο τέλος είναι κάτι που δεν συγκρίνεται και δεν περιγράφεται. Αν δεν τα καταφέρεις, τότε να είσαι έτοιμος για σκληρή κριτική. Η εμπειρία μου πάντως μου έχει αποδείξει πως αν προσπαθήσεις να τα πλησιάσεις με ειλικρίνεια και καλή πρόθεση, αν τους συμπεριφερθείς ώριμα και τα αντιμετωπίσεις σαν ίσος προς ίσον, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Ως ηθοποιός τι αποβλέπετε στο θέατρο;
Το θέατρο για μένα είναι κάτι παραπάνω από το επάγγελμά μου. Είναι μια ανάγκη μου που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Ξέρω όμως πολύ καλά πως όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή νιώθω πιο άνετα, πιο οικεία και πιο «φυσικά» απ' ότι στην ίδια μου τη ζωή. Παρόλο που ενσαρκώνω κάποιον ρόλο, νιώθω πιο «εγώ». Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου.
Δεν έχω ρόλους/έργα απωθημένα, δεν έχω φιλοδοξίες. Είμαι ανοιχτός σε όποια καινούργια πρόκληση έρθει και έτοιμος να τη ζήσω. Το θέατρο άλλωστε θεωρώ μας εξελίσσει σε όποια πλευρά κι αν βρισκόμαστε, είτε σε αυτή του ηθοποιού είτε σε αυτή του θεατή.
Πέρα από τους «Άθλιους» σας βρίσκουμε κάπου αλλού αυτή την εποχή;
Αυτή την εποχή απολαμβάνω με ευγνωμοσύνη τη συμμετοχή μου στην παράσταση των «Αθλίων», στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Παράλληλα εργάζομαι ως θέατροπαιδαγωγός σε σχολεία, ενώ συνεχίζω τη συνεργασία μου με το Κέντρο Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος της Δρ. Χάρις Καρνέζη (παρέμβαση μέσω του θεάτρου για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού).
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου