Οι ηθοποιοί της παράστασης "Ο Δήμιος του φθόνου" μιλούν στο Theater Stage

 

Οι ηθοποιοί Ειρήνη Αμπουμόγλι, Μαριλένα Καβάζη, Φανή Λύκου, Στέφανι Ιωάννου, Στράτος Σωπύλης και Πάνος Τσαλιγόπουλος μιλούν στο Theater Stage για την παράσταση «Ο Δήμιος του φθόνου» που ανεβαίνει στο Studio Μαυρομιχάλη σε σκηνοθεσία του Martin Scharnhorst.

Αυτήν την εποχή ανεβάζετε την παράσταση «Ο Δήμιος του φθόνου». Πείτε μας δύο λόγια γι αυτήν.

Στράτος Σωπύλης: Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του ψυχαναλυτή Σταύρου Χαραλαμπίδη.Διαπραγματεύεται σε θεατρική απόδοση τις συνεδρίες 4 θεραπευόμενων διαπλεκόμενες με στιγμιότυπα  από την προσωπική ζωή  του ψυχοθεραπευτή τους. Είναι ιδωμένο συμβολικά και μεταφορικά.

Θα μας συστήσετε τους ρόλους σας στο έργο;

Στράτος Σωπύλης: Ερμηνεύω το ρόλο  του ψυχαναλυτη. Αντιμετωπίζω τον κάθε θεραπευόμενο με αναλογικό τρόπο και προσπαθώ να ισορροπήσω με τις προκλήσεις και τα προβλήματα της προσωπικής μου ζωής.

Μαριλένα Καβάζη: Υποδύομαι δύο διαφορετικούς ρόλους στο έργο, αυτόν της Χαράς και αυτόν της Βαρβάρας. Η Χαρά είναι μια θεραπευόμενη του ψυχαναλυτή που μόλις αποπειράθηκε να σκοτώσει τον σύντροφό της με έναν κάπως κωμικό τρόπο… (αληθινή ιστορία, όπως όλες οιο συνεδρίες στο έργο) Εξερευνούμε λοιπόν στην συνεδρία της μετά από αυτό το γεγονός λίγο το γιατί το έκανε και τι πραγματικά θέλει να πετύχει στη σχέση της με αυτό.
Ο δεύτερος ρόλος, η Βαρβάρα, είναι μια μυστήρια γυναίκα, πρώην εκπαιδευόμενη του ψυχαναλυτή, η οποία παρεισφρέει ανάμεσα στις συνεδρίες του, μπαίνει στην φαντασία του και στο τέλος εμφανίζεται και στο γραφείο του με σκοπό να ξεκαθαρίσει την σχέση τους… 

Ειρήνη Αμπουμόγλι: Υποδύομαι την Ρόζμαρι οποία είναι μία σχιζοφρενής που βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν και η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολύ τρυφερό αλλά παντελώς πανικόβλητο πλάσμα που θέλει απεγνωσμένα να συνδεθεί με τους ανθρώπους γύρω της αλλά δεν τα καταφέρνει γιατί δεν έχει τον τρόπο και τα ψυχικά εργαλεία να συνδεθεί. Επίσης εμφανίζομαι και ως η μητέρα της Σίντυ, μιας κοπέλας με αυτοκτονικές τάσεις.

Πάνος Τσαλιγόπουλος: Ο ρόλος μου είναι ενός αναρχικού που έχει αναγκαστεί να πάει για ψυχοθεραπεία διαφορετικά κινδυνεύει να πάει φυλακή. Ο Θρασύβουλος έχει μέσα του πάρα πολύ θυμό, από μικρό παιδί. Νιώθει ότι κανείς δεν τον υποστηρίζει, κανείς δεν τον αγαπάει. Αυτό που τον εξοργίζει είναι όταν του στερούν το αντικείμενο του πόθου του, τον κάνει να φθονεί τους άλλους που έχουν αυτό που εκείνος δεν μπορεί να έχει και θέλει να τους σκοτώσει, κυριολεκτικά να τους σκοτώσει. Τον πετυχαίνουμε σε μια κρίσιμη στιγμή της θεραπείας του όταν με τη βοήθεια του ψυχαναλυτή ανακαλύπτει τα αίτια αυτής του της συμπεριφοράς. 

Φανή Λύκου:Υποδύομαι τη Σίντυ, μια νεαρή γυναίκα που χρησιμοποιεί τη ζωγραφική ως διέξοδο τόσο από την καταπίεση του οικογενειακού περιβάλλοντος, όσο και της κοινωνίας. Το «συμβάν» που φέρνει την Σίντυ στη σκηνή είναι η απόπειρα αυτοκτονίας στην οποία οδηγήθηκε, καθώς λέει, επειδή «δεν μπορούσε, με τίποτα, να ολοκληρώσει τον πίνακά της». Καθώς ο ψυχοθεραπευτής της παρέχει τον πολύτιμο χώρο και χρόνο που τόσο χρειάζεται, εκείνη ανοίγεται, αποκαλύπτοντας τις σκέψεις, τα μυστικά που δεν έχει μοιραστεί ξανά με κανέναν, καθώς και τον σεξουαλικό προσανατολισμό της.

Στέφανη Ιωάννου: Τα πρόσωπα του έργου απαρτίζονται από τον θεραπευτή , 4 ασθενείς του, τη μητέρα ενός ασθενή του και τη Βαρβάρα, ένα πρόσωπο που λειτουργεί σουρεαλιστικά στο έργο. Ο δικός μου ρόλος είναι ο ρόλος της Σίντυ, μιας θεραπευόμενης που είναι καταπιεσμένη από το σπίτι καθως, ως ομοφυλόφιλη έφηβη, δεν έχει στήριξη από κανέναν και κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Οδηγείται στην ψυχοθεραπεία, έπειτα από εντολή του γιατρού στο νοσοκομείο.


Πως αποφασίσατε να δουλέψετε πάνω στο συγκεκριμένο έργο του ψυχαναλυτή Σταύρου Χαραλαμπίδη;

Στράτος Σωπύλης: Δεν έχω κάνει ποτέ ψυχανάλυση.Γι'αυτό και η πρόταση του Martin Scharnhorst αποτέλεσε πρόκληση για μένα.Θέλω από κάθε θεατρική εμπειρία να μαθαίνω κάτι καινούριο.

Μαριλένα Καβάζη: Γνωρίζω τον Σταύρο επαγγελματικά εδώ και καιρό και ξέρω το ειλικρινές ενδιαφέρον του για το θέατρο και το πάντρεμα του με την ψυχανάλυση. Όταν μου ζήτησε να δραματοποιήσουμε το νέο του βιβλίο απλά δεν μπόρεσα να πω όχι! Αλλά ήταν μόνο όταν μπήκε στην ομάδα μας και ο αυστριακός σκηνοθέτης Martin Scharnhorst, με τον οποίο συνεργάζομαι εδώ και πολλά χρόνια, και τον οποίο εμπιστεύομαι πλήρως για την ακρίβεια, την οικονομία και το χιούμορ της σκηνοθετικής του προσέγγισης, όταν πια ήξερα ότι θα κάνουμε κάτι ουσιώδες, φρέσκο και ενδιαφέρον.

Ειρήνη Αμπουμόγλι: Βρέθηκα σε αυτή την παράσταση γιατί με προσκάλεσε ο σκηνοθέτης Martin Scharnhorst να συμμετάσχω και επειδή έχουμε ξανασυνεργαστεί και του έχω τεράστια εμπιστοσύνη και εκτίμηση είπα αμεσως ναι. Ο ρόλος μου άρεσε κατευθείαν και ήμουν σίγουρη οτι θα γίνει μια πολύ καλή δουλειά.

Πάνος Τσαλιγόπουλος:  Ήταν μια εύκολη απόφαση, γιατί με αρκετούς από τους συντελεστές της ομάδας είχα συνεργαστεί στο παρελθόν και είχα τις καλύτερες εμπειρίες. Ήξερα επίσης, ότι παρόλο που θα ήταν ένας ρόλος πρόκληση για μένα, ο Martin Scharnhorst που το σκηνοθετεί θα μπορούσε να με καθοδηγήσει με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα, είναι ένας ρόλος που “ζητάει” να πας βαθιά και να ανακαλύψεις πράγματα για το ρόλο και για σένα προσωπικά, οπότε είχε ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον για μένα. 

Φανή Λύκου: Αποφάσισα να δουλέψω στο συγκεκριμένο έργο του ψυχαναλυτή Σταύρου Χαραλαμπίδη διότι η ισχυρή ανθρώπινη διάσταση του έργου και η έντονη προσωπική ανάπτυξη των χαρακτήρων με ιντρίγκαραν και με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή.Σε συνδυασμό με την σκηνοθετική ματιά του Martin Scharnhorst, το έργο παίρνει σάρκα και οστά σε μία επιπλέον διάσταση των ψυχολογικών και κοινωνικών πτυχών της ιστορίας, προσφέροντας μια σημαντική προβολή σε θέματα όπως η αυτοέκφραση, η επικοινωνία, οι προσωπικές δυσκολίες, ο αγώνας για τη ζωή, την συνύπαρξη και την προσωπική αποδοχή. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο όμως, αυτό που φωτίζεται τόσο όμορφα είναι πως στο τέλος, είμαστε όλοι θνητοί, περαστικοί και απλοί συνταξιδιώτες.

Στέφανη Ιωάννου: Η συνεργασία  μου με μια υπέροχη ομάδα και ένα εξαιρετικά γραμμένο κείμενο ήταν μονόδρομος. Δεν γνώριζα το έργο πριν μου γίνει η πρόταση να συνεργαστώ αρχικά ως βοηθός σκηνοθέτη, και έπειτα ως ηθοποιός, αλλά είναι μια από τις πλουσιότερες εμπειρίες μου μέχρι στιγμής.


Τι είναι αυτό που θέλετε να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση σας;

Στράτος Σωπύλης: Ελπίζουμε να φύγει με την εντύπωση ότι η ψυχανάλυση δεν είναι ταμπού ούτε παραδοχή αποτυχίας.Είναι για όλους και είναι από χρήσιμη έως σωτήρια σε κάποιες περιπτώσεις.

Μαριλένα Καβάζη: Ότι η οι ανθρώπινες σχέσεις είναι συγκινητικές και πολύτιμες αν και απρόβλεπτες και συχνά δύσκολες… 

Ειρήνη Αμπουμόγλι: Μετά  την παράσταση ακολουθεί συζήτηση με ψυχαναλύτριες και ψυχαναλυτές. Φεύγοντας λοιπόν από αυτή την συνολική εμπειρία οι θεατές, θα ήθελα με κάποιον τρόπο να έχουν εμπλουτίσει το πώς βλέπουν τα άτομα με ψυχικές ασθένειες (μιλώντας συγκεκριμένα για την Ρόζμαρι). Αλλά οτιδήποτε και να αποκομίσουν οι θεατές είναι ευπρόσδεκτο, αφού το θέατρο είναι μία ζωντανή επικοινωνία και πολύ προσωπική για την καθεμία και τον καθένα.

Πάνος Τσαλιγόπουλος: Θα ήθελα να περάσει καλά, να ακούσει αυτά που έχει να πει το έργο, και να προβληματιστεί πάνω στη δική τ@ συμπεριφορά, αλλά και τη συμπεριφορά που αντιμετωπίζει από τους γύρω τ@. Η δουλειά που μπορεί να γίνει με την ψυχανάλυση είναι σημαντική για όλους μας και πιστεύω ότι βοηθάει εμμέσως στο να βελτιωθεί η κοινωνία μας, να έχουμε καλύτερη αντίληψη των κινήτρων μας και μεγαλύτερη κατανόηση για τους άλλους. 

Φανή Λύκου: Μέσα από αυτήν την παράσταση, προσφέρεται μια συμπυκνωμένη εμπειρία στο κοινό. Θέλουμε ο θεατής να αποχωρήσει με σκέψεις και συναισθήματα που θα τον συνοδεύουν, να ανοίξουμε ένα παράθυρο στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπινου ψυχισμού και να ενθαρρύνουμε τον θεατή να σκεφτεί βαθύτερα για τα θέματα που αναδεικνύονται. Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουμε να αναδείξουμε την ανάγκη για ανοιχτό διάλογο σχετικά με την ανθρώπινη εμπειρία και την αντιμετώπιση των προσωπικών προκλήσεων.

Στέφανη Ιωάννου: Αν αυτή η παράσταση καταφέρει να προβληματίσει έστω και έναν θεατή και να τον φέρει κοντά στην ψυχοθεραπεία, τότε έχουμε πετύχει τον στόχο μας.

Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε στην ενασχόληση σας με το θέατρο;

Στράτος Σωπύλης: Η επιθυμία να παρατείνω την παιδική μου ηλικία και την αίσθηση παιχνιδιού και η συνάντηση με ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Μαριλένα Καβάζη: Είναι μάλλον κάτι που σε διαλέγει, δεν το διαλέγεις. Ακούς μέσα σου μια βαθύτερη κλίση ή ανάγκη και… της παραδίδεσαι! 

Ειρήνη Αμπουμόγλι: Ασχολήθηκα με το θέατρο από πολυ μικρή ηλικία κι αυτό που με γοήτευε και με γοητεύει πάντα είναι η μεταμόρφωση και η δυνατότητα να αφηγηθείς ιστορίες και να παραστήσεις για λίγο ότι είσαι κάποια άλλη, να ζήσεις έτσι περισσότερες ζωές.

Πάνος Τσαλιγόπουλος: Θα ξεφύγω από τον κανόνα, για μένα δεν ήταν παιδικό όνειρο. Ήταν μια από τις πολλές δραστηριότητες που δοκίμασα αρκετά αργότερα στη ζωή μου, αλλά ήταν κάτι που με συνεπήρε γιατί συνδυάζει πολλά από τα ενδιαφέροντά μου: ψυχολογία, λογοτεχνία, δημιουργικότητα, κίνηση, χαρά, αυτο-έκφραση, πειθαρχία, ποικιλία, μελέτη, ομαδικότητα και πολλά άλλα. 

Φανή Λύκου: Η αγάπη μου για το θέατρο ξεκίνησε από τον πολυσχιδή κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας που αναδύεται στη σκηνή. Η ικανότητα του θεάτρου να παρατηρεί το φαινόμενο «ζωή», να αναδεικνύει τις διάφορες διαστάσεις της ανθρώπινης ψυχής και να ερεθίζει σκέψεις και συναισθήματα, με καθηλώνει και με καλεί να εξερευνήσω βαθύτερα τις σχέσεις και τις συγκρούσεις που απαρτίζουν τη ζωή μας. Το θέατρο είναι για μένα ένα μέσο που συνδυάζει την τέχνη, την ποίηση και την κοινωνία. Είναι η δύναμη της αφήγησης που μπορεί να μεταφέρει βαθιά μηνύματα και να ενώσει ανθρώπους από διαφορετικές πραγματικότητες. Αυτή η ικανότητα να δημιουργεί συνδέσεις και να προκαλεί σκέψεις με έκανε να επιλέξω το θέατρο ως μέσο έκφρασής μου και ως τρόπο να συμμετέχω στην ανάδειξη των ποικίλων πτυχών της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στέφανη Ιωάννου: Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Η αγάπη μου για το θέατρο, για τη μουσική και το χορό, με έφερναν καθημερινά ένα βήμα πιο κοντά στην απόφαση μου να σπουδάσω σε μια δραματική σχολή.


Έχετε κάποια επόμενα σχέδια στα σκαριά;

Στράτος Σωπύλης: Περιμένω την προβολή μιάς τηλεοπτικής σειράς που συμμετέχω και ετοιμάζουμε με μια παρέα  αγαπημένων φίλων την επανάληψη το καλοκαίρι μιας περσινής επιτυχίας.Παράλληλα συμμετέχω σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους με διάφορα projects που τρέχουν.

Μαριλένα Καβάζη: Αυτόν τον καιρό πέρα από τον «Δήμιο του Φθόνου» που παίζεται στο Studio Μαυρομιχάλη είμαι και στο «Σικάγο» που παίζεται στο Αγγέλων Βήμα ενώ τηλεοπτικά εμφανίζομαι στη σειρά «Σασμός». Μαζεύω δυνάμεις γιατί σε λίγο καιρό θα ξανααρχίσω πρόβες για μια επόμενη παράσταση που θα ανέβει τον Μάιο, πάλι στο Studio Μαυρομιχάλη, ενώ συμμετέχω και σε ένα πολύ ενδιαφέρον εφηβικό project που παίζεται σε γυμνάσια και λύκεια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Ειρήνη Αμπουμόγλι: Υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις, αλλά τίποτα δεν έχει κλείσει. Μόλις ολοκληρώθηκε η συνεργασία μου ως δραματολόγος με την Ναντια Δαλκυριάδου για την παράσταση Μάλο Μόμε στο θέατρο Μεταξουργείο και την ερχόμενη εβδομάδα 3-4 Φεβρουαρίου θα παρουσιάσουμε το αποτέλεσμα ενος σεμιναρίου υποκριτικής με την Άννα Βαγενά πάνω στο αφηγηματικό θέατρο, πάλι στο Μεταξουργείο. Εκτός από το θέατρο ομως, εργάζομαι και ως κοινωνιολόγος σε ερευνητικά προγράμματα, οπότε υπάρχει κινητικότητα και προς εκείνη την κατεύθυνση. 

Πάνος Τσαλιγόπουλος: Μόλις τελείωσα ένα μονόλογο που έγραψα για να συνοδέψει μια σειρά μελοποιημένων ποιημάτων. Επίσης, ξεκινάω σύντομα πρόβες για μια κωμωδία του Πιραντέλο που διασκεύασα και που στοχεύουμε να ανέβει το καλοκαίρι και να συνεχίσει από Οκτώβριο. Κι ακόμα ένα-δύο σχέδια που είναι πολύ πρώιμα.

Φανή Λύκου: Ναι, υπάρχουν πολλές συζητήσεις για τα επόμενα βήματα. Παράλληλα με την υπέροχη αυτή ομάδα στον «Δήμιο του Φθόνου», τρέχω με ένα άλλο θεατρικό σχήμα, εν ονόματι Trance Μοιρόλόι, την mixed media performance «Breaking the Borders», με την οποία βραβευτήκαμε στο 1ο Be-hive festival τον περασμένο Σεπτέμβρη και τώρα αναμένουμε απαντήσεις από κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού ώστε να ταξιδέψει η δουλειά μας και εκτός Ελλάδος. Επιπλέον, ανεξαρτήτως της ομάδας, έχω κλείσει μία συνεργασία για μια μεγάλη παραγωγή το καλοκαίρι, περισσότερα όμως δεν μπορώ να μοιραστώ ακόμα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τις τρέχουσες και μελλοντικές μου συνεργασίες και επιδιώκω να συμμετέχω σε projects που θα μου προσφέρουν νέες προκλήσεις και ευκαιρίες.

Στέφανη Ιωάννου: Υπάρχουν κάποιες προτάσεις, καθώς και μια άλλη παράσταση που θα παίζω μέχρι το τέλος της σεζόν, αλλά αφήνω πάντα ένα παραθυράκι ανοιχτό για πιθανές συνεργασίες.


Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου

Σχόλια