Φέτος η ομάδα σας παρουσιάζει την παράσταση «Αντιγόνη 441+» . Μιλήστε μας γι’ αυτήν.
Πρόκειται για μία προσέγγιση σχεδόν πειραματική, αφού όλοι οι ρόλοι- γυναικείοι,αντρικοί αλλά και ο χορός ερμηνεύονται από έξι γυναίκες, σε μια τολμηρή, διττή ανάγνωση, συνδέοντας το δράμα με τις θρησκευτικές του καταβολές αλλά και με το έντονο πολιτικό του στοιχείο. Η σπουδαία μεταγραφή του σκηνοθέτη μας, Κοραή Δαμάτη, συνταιριάζει με τρόπο μοναδικό τον λυρικό και τον επικό λόγο, προάγει το μύθο και τη διάνοια των ηρώων, φανερώνει τη στάση τους απέναντι στα γινόμενα, συγκινεί και αφυπνίζει. Τον κόσμο της Αντιγόνης μας ολοκληρώνουν η μουσική και τα ηχοτοπία της Δήμητρας Γαλάνη και του Γιώργου Μπουσούνη, τα κοστούμια και σκηνικά του Γιάννη Μετζικώφ και οι μάσκες της Ελένης Σουμή.
Πείτε μας δύο λόγια για το ρόλο σας στην παράσταση.
Λενιώ Αναστασίου: Υποδύομαι τον ρόλο της Αντιγόνης, έναν ρόλο σύμβολο που δεν φοβάται να τολμήσει υπερασπιζόμενη τον ιερό θεσμό της οικογένειας, γνωρίζοντας το κόστος των πράξεών της. Ακόμη, υποδύομαι την Ευρυδίκη, έναν μικρό αλλά απαιτητικό ρόλο που βιώνει για δεύτερη φορά τον θάνατο τέκνου της.
Έλενα Λιανού: Στην παράσταση υποδύομαι τον Κρέοντα, έναν ήρωα που ο υπερβολικός ζήλος του να δει την πατρίδα του να ευδαιμονεί τον ωθεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, στην ύβρι, στο τραγικό λάθος και τελικά στη Νέμεσι, την καταστροφή του οίκου του, το θρήνο της πόλης, την κοσμική μοναξιά.
Ιωάννα Οικονόμου: Σημαντικό στοιχείο του ρόλου που υποδύομαι, του φύλακα, είναι ο φόβος απέναντι στον Κρέοντα. Ήταν, λοιπόν, μια ευκαιρία να ψηλαφίσω σωματικά και ηχητικά το συναίσθημα του φόβου καθώς και τη σχέση της εξουσίας με αυτό.Ο εξάγγελος, που επίσης υποδύομαι, αναγγέλει με λόγια ωμά και χωρίς ιδιαίτερες παρηγόριες στον Κρέοντα την αυτοκτονία της Ευρυδίκης, οδηγώντας τον ακόμη πιο βαθιά στη συντριβή.
Κατερίνα Μπουλάκου: Ο Αίμονας είναι ο επαναστάτης έφηβος που αντιπροσωπεύει τη λογική, υψώνει ανάστημα ενάντια στην εξουσία και πολεμάει ασυμβίβαστα για το δίκιο και την αγάπη του, φτάνοντας στο υπέρτατο σημείο της αυτοθυσίας όταν βλέπει τη συντριβή του κόσμου που ονειρεύτηκε από τον ίδιο τον πατέρα του.
Μαλβίνα Φραγγελάκη: Υποδύομαι τον άγγελο, έναν ρόλο που φέρει το βαρύ φορτίο να ανακοινώσει στην Ευρυδίκη το θάνατο του γιού της και της Αντιγόνης. Μεταφέρει με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό τις λεπτομέρειες αυτής της συμφοράς.
Μένια Τσιγάρου: Υποδύομαι την Ισμήνη, ένα γήινο πλάσμα, που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα, τον κόσμο γύρω μας. Φέρει το βάρος του αποτυχημένου σωτήρα, γιατί ποτέ δεν θα καταφέρει να σώσει την Αντιγόνη από τον επικίνδυνο δρόμο που διάλεξε.Υποδύομαι επίσης τον Τειρεσία ο οποίος ,σε αντίθεση με την Ισμήνη, είναι ένα πλάσμα μεταφυσικό, φερμένο από άλλο κόσμο. Ένα άφυλο, αιώνιο πλάσμα μεταξύ μάγου και Θεανθρώπου που προσπαθεί να σώσει μάταια ό,τι απέμεινε από τη γενιά των Λαβδακιδών. 
Πως πήρατε την απόφαση να ανεβάσετε αρχαία τραγωδία;
Όνειρο και επιδίωξή μας από την αρχή της δημιουργίας της ομάδας μας ήταν να προσεγγίσουμε την τέχνη με μια πίστη σχεδόν θρησκευτική, να πάμε στην αρχή, στο ξεκίνημα του θεάτρου, στη θρησκευτική τελετουργία. Επομένως σχετικά νωρίς και με την παρότρυνση και εμπιστοσύνη του δασκάλου μας αποφασίσαμε πως σαν πρώτη μας προσπάθεια θα κινηθούμε σε αυτό το μονοπάτι.
Πως είναι η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Κοραή Δαμάτη;
Τον Κοραή Δαμάτη τον γνωρίσαμε ως δάσκαλό μας στο τρίτο έτος της σχολής και μετά το πέρας των σπουδών μας τον προσεγγίσαμε ζητώντας του να μας σκηνοθετήσει πια επαγγελματικά. Το διάστημα των προβών και των συναντήσεών μας ήταν ένα διάστημα ουσιαστικής διδασκαλίας, μελέτης και πολλαπλών συνειδητοποιήσεων. Διδαχθήκαμε από εκείνον το πάθος για την τέχνη μας, την πειθαρχία και την σκέψη. Θα τον ευγνωμονούμε για πάντα για όλα αυτά, καθώς και για το γεγονός πως μας εμπιστεύτηκε την σπουδαία μεταγραφή του, την Αντιγόνη του. Είναι μεγάλη μας τιμή που κάνουμε το θεατρικό μας ντεμπούτο με αυτό το κείμενο.
Στην παράστασή σας έξι γυναίκες ερμηνεύουν όλους τους ρόλους της τραγωδίας. Πόσο απαιτητικό είναι αυτό;
Ήταν τρομακτικό και συνάμα συναρπαστικό από την αρχή. Μια σπάνια ευκαιρία να δουλέψουμε τέτοιους ρόλους. Αυτό που με τη βοήθεια του κυρίου Δαμάτη συνειδητοποιήσαμε είναι πως όταν καλείσαι να φέρεις εις πέρας τέτοιους ρόλους- σύμβολα- αρχέτυπα ίδιου ή αντίθετου με εσένα φύλου δεν είναι η φωνή, το σώμα, οι εκφράσεις, που αλλάζεις μα η ουσία της υπόστασης, η σκέψη και τα ένστικτα. Πώς θρηνεί ένας άντρας σε σχέση με μια γυναίκα; Ποια είναι η σχέση του με την πατρίδα, με τον πόλεμο; Μέχρι που φτάνει καθένας γι’ αυτό που απόλυτα υπερασπίζει; Τι είναι αυτό που εν τέλει έχει γι’ αυτόν μεγαλύτερη αξία, οι θεϊκοί νόμοι και το δίκαιο της οικογένειας ή οι ανθρώπινοι νόμοι, το δίκαιο της πόλης;
Υπάρχει κάποιο έργο που σκέφτεστε να δουλέψετε στο άμεσο μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως όλη μας η προσοχή και η σκέψη το τελευταίο διάστημα ήταν στην Αντιγόνη 441+. Δεν ξέρουμε ακόμη, συνεπώς, με τι θα καταπιαστούμε μετά. Ζούμε με πολύ ενθουσιασμό τις πρώτες μας παραστάσεις και σίγουρα θέλουμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτό το ατέρμονο ταξίδι.
Επιμέλεια Γιάννης Σεβαστίκογλου
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου